Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Το κωλαράκι της ημέρας

Σχέσεις με παντρεμένες γυναίκες

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έμπλεκα με παντρεμένη γυναίκα. Βέβαια όχι έτσι. Ήμασταν πάνω από χρόνο μαζί. Γνωριστήκαμε τυχαία,μιλήσαμε, γελάσαμε φλερτάραμε αλλά όλα χωρίς ουσία. Όλα αυτά μέχρι που βρεθήκαμε μόνοι. Άρχισαν και οι επισκέψεις στο σπίτι μου. Τότε όλες οι άλλες γυναίκες μου φάνηκαν ανούσιες. Λες και δεν είχα ξαναπάει με γυναίκα.

Πάθος! Αίσθημα! Ήμασταν σε ένα μακρύ ταξίδι αισθήσεων και παραλογισμού. Η παρανομία μας ανέβαζε την αδρεναλίνη και αυτή εμάς στα ουράνια. Η ανάγκη του ενός για τον άλλον μεγάλωνε και οι δικαιολογίες, όσο απίθανες και να ’ταν, φάνταζαν αληθινές.

Στην αρχή με ανέβαζε. Ένιωθα πολύ «μάγκας». Την γυναίκα του άλλου και μάλιστα χωρίς υποχρεώσεις. Μετά την ερωτεύτηκα. Και άρχισαν τα δύσκολα. Άρχισαν οι στεναχώριες, τα κλάματα (από κείνη), οι ζήλιες (από μένα). Τα Σαββατοκύριακα και οι αργίες έγιναν αφόρητα. Χριστούγεννα μέσα στη μοναξιά. Πάσχα μόνος χωρίς κανέναν. Μέσα στις σκέψεις. Έγραφα ποιήματα. Πάντα ήμουν ανοιχτός σε πολλές σχέσεις. Τώρα ήμουν μονογαμικός και μάλιστα με παντρεμένη. Άρχισα να πίνω, να γλεντάω. Πήγαινα στα μπουζούκια. Ναι, στα μπουζούκια. Εγώ που δεν τα ήξερα αυτά. Να χορεύω ατέλειωτες ζειμπεκιές. Μια φορά πάνω στο χορό μου, ήταν και αυτή εκεί, πέταξε την βέρα της στην πίστα. Κάτι σαν θυσία, σαν σπονδή στον έρωτα μας. Στιγμές παραφροσύνης. Χάσαμε τον έλεγχο. Ακρότητες! Μέχρι και με τα ρούχα στα χέρια το έσκασα από το παράθυρο όταν μπήκε ο άντρας της ξαφνικά στο σπίτι. Γίναμε σκηνή από κινηματογραφική ταινία. Κωμωδία. Και εγώ πρωταγωνιστής.

Και άρχισαν τα δράματα. Το έμαθε ο «άλλος». Εκβιασμοί σε εκείνη (θα σου πάρω τα παιδιά μωρή…), απειλές σε μένα (θα σε σκοτώσω ρε…). Φανήκαμε ευάλωτοι και οι δύο. Εκείνη στα παιδιά της, εγώ στις προοπτικές που μας ανοίγονταν. Να την παντρευτώ; Λες; Από ελεύθερος και ωραίος να βρεθώ παντρεμένος και με τέσσερα παιδιά; Ναι, με τέσσερα. Τρία που είχε και σίγουρα ένα που θα κάναμε και μαζί. Πολύτεκνος ξαφνικά. Ήρθε να μείνει σε μένα. Εκείνος έφυγε με τα παιδιά στους παππούδες. Το πάθος είχε χαθεί. Το κέφι και η τρέλα δεν υπήρχαν πλέον. Ένα βράδυ, δεν άντεξε άλλο. Πήρε τα παιδιά και γύρισε σπίτι. Μετά από λίγες μέρες γύρισε και ο άλλος. Τηλεφωνιόμασταν συχνά στην αρχή. «Με έκανες να νιώσω πραγματικά γυναίκα». «Ακόμα σε σκέφτομαι». «Σε θέλω πάντα». Όλα αυτά από μακριά. Η απόσταση μας προφύλασσε από νέες παρεκτροπές σε εύθραυστες ισορροπίες. Προσοχή! Κίνδυνος παρεκτροπής!

Και ήρθε η επόμενη σχέση. Και αυτή παντρεμένη. Βέβαια μακριά. Και άρχισαν τα ταξίδια. Μια ερχόταν αυτή. Μία πήγαινα εγώ. Και σε ένα ταξίδι μου έπαθα την κρίση. Ήμουνα στο τιμόνι όταν μου ήρθε το «φλας». Και ήταν εκτυφλωτικό. Κινδύνευσα να τρακάρω. Που πήγαινα; Τι πήγαινα να συναντήσω; Κάποιες φράσεις μου τρυπούσαν τα αυτιά. «Με έκανες να νιώσω πραγματικά γυναίκα». «Ακόμα σε σκέφτομαι». «Σε θέλω πάντα». Τι μαρτύριο ήταν αυτό; Θύμωσα με τον εαυτό μου. Ντράπηκα. Αλλά και αυτή; Δεν ντρέπεται , παντρεμένη γυναίκα; Τα παιδιά δεν τα σκέφτεται; Εάν κοπέλα μου δεν περνάς καλά, γιατί μένεις μαζί του; Τέλος!

Σκέψεις άρχισαν να γυρίζουν το μυαλό μου. Τι βίτσιο είναι και αυτό με τις παντρεμένες; Μήπως με τραβάει η ένταση της παρανομίας; Μήπως επιβεβαιώνομαι σαν άντρας; Μήπως με κυνηγάει κάποια κατάρα; Σχέσεις με ημερομηνία λήξεως. Χωρίς καμιά ελπίδα. Αυτό τελικά που με ανεβάζει στα ουράνια, με στέλνει στην κόλαση. Γίνομαι εργαλείο τελικά. Άντρας —αντικείμενο.

Για μένα μπορεί να είναι το παν, αλλά για κείνη μια περιπέτεια. Όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων, η παντρεμένη πάντα θα τραβιέται. Και εγώ πάλι μόνος. Πάλι πληγωμένος. Οι ελάχιστες περιπτώσεις που μια τέτοια σχέση μπορεί να έχει ευτυχή κατάληξη, απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το 50% των παντρεμένων γυναικών, λέει η έρευνα που έχω αυτή τη στιγμή μπροστά μου, απατάει τον άντρα της, τουλάχιστον για μία φορά.

Αυτή η έρευνα είναι η αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο. Ίσως να είναι και η πικρή γεύση που μου άφησαν όλα αυτά. Ίσως και η παντρεμένη που γνώρισα εχθές βράδυ… Αν το 50% των παντρεμένων γυναικών, απατάει τον άντρα της, τουλάχιστον για μία φορά, σύμφωνα με την έρευνα, τότε υπάρχει μεγάλη προσφορά!!!

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Το κωλαράκι της ημέρας



Θέλω γυναίκα (το έχω ανάγκη πολύ...)

Γιατί να μην μπορώ να βρω και εγώ μια γυναίκα;

Αυτή είναι μια ερώτηση που αρκετά αρσενικά έχουν αναρωτηθεί σε κάποια στιγμή στη ζωή τους. Δυστυχώς, υπάρχει σπάνια μια σκληρή και γρήγορη απάντηση στην ερώτηση τους. Πολλά άτομα προσπαθούν να διαλογιστούν τον λόγο. Μέσω του διλήμματος αυτού, φθάνουν συχνά σε μια σειρά γελοίων εξηγήσεων.

- Είναι επειδή είμαι πάρα πολύ ντροπαλός, και όχι αρκετά επιθετικός;

- Είναι ο ανοιχτός μου χαρακτήρας;

- Μήπως είμαι άσχημος;

- Είναι το ότι είμαι πάρα πολύ παχύς ή πάρα πολύ λεπτός;

- Ή απλά δεν έχω τίποτε ελκυστικό για τις γυναίκες;

Όταν όλες οι άλλες εύλογες εξηγήσεις απορριφθούν, οι υπόλοιπες αφορούν το συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος σ’ αυτή τη ζωή.

Αρνούμαι να περάσω τη ζωή μου πιστεύοντας πως πέρα από την έλλειψη τύχης μου με τις γυναίκες, υπάρχει κάποιο έμφυτο πρόβλημα με μένα. Αντ' αυτού, είμαι πεπεισμένος ότι η κατάσταση μπορεί να εξηγηθεί εύκολα με καθαρώς επιστημονικούς όρους, μη χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από κάποιο στοιχειώδη στατιστικό υπολογισμό.

Για να μην είναι ο καθένας ύποπτος ότι τα πρότυπά μου για τις γυναίκες είναι πάρα πολύ υψηλά, μου επιτρέπετε να καθησυχάσω εκείνους τους φόβους με το να απαριθμήσω εκ των προτέρων τρία κριτήριά μου για την γυναίκα που ψάχνω.

- Κατ' αρχάς, η πιθανή κοπέλα πρέπει να είναι περίπου στα 21 συν ή μείον τρία ή τέσσερα έτη.

- Δεύτερον, το κορίτσι πρέπει να είναι όμορφο.

- Τρίτον, πρέπει επίσης να είναι εύλογα ευφυής. Δεν ψάχνω και τον θηλυκό Αϊνστάιν, αλλά να μην είναι και τούβλο.

Πιστεύω πως είναι απλές οι απαιτήσεις μου, με τις οποίες είμαι βέβαιος ότι ο καθένας θα συμφωνήσει μαζί μου και δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητες.

Έτσι λοιπόν θα σας παρουσιάσω τώρα γιατί η πιθανότητα της εύρεσης κατάλληλου κοριτσιού για μένα σύμφωνα με τις τρεις παραπάνω σημειωμένες απαιτήσεις είναι τόσο μικρή ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη. Με άλλα λόγια, γιατί δεν θα έχω ποτέ μια κοπέλα.

Θα προσπαθήσω να καταστήσω αυτήν την απόδειξη μου καθαρά επιστημονικά. Και πρέπει να σημειώσω, επίσης, ότι δεν θα υπάρξει καμία στατιστική πονηριά σχετική εδώ. Έχω αναφέρει όλες τις πηγές μου και έχω κάνει όλους τους σχετικούς υπολογισμούς. Σε κάθε περίπτωση που κάποιος επιθυμεί, να ψάξει για τυχόν λάθη, τα οποία είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχουν. Τώρα ρίξτε μια ματιά στους αριθμούς.
Πληθυσμός στη Γη: 5,592,830,000


Αρχίζουμε πρώτα με το σημαντικότερο στοιχείο αυτής μου της μελέτης. Ο πληθυσμός αυτού του πλανήτη. Το εν λόγω στοιχείο της μελέτης μου ισχύει και δεν χωράει καμία αμφιβολία.
... πόσες είναι οι γυναίκες: 2,941,118,000


Είναι φυσικό πιστεύω σε αυτή μου τη μελέτη να μας αφορούν μόνο οι γυναίκες. Αν τώρα ενδιαφέρεται κάποιος άλλος για διαφορετικά μέρη του πληθυσμού, μπορούμε να το ψάξουμε μια άλλη φορά.
... στις "αναπτυγμένες" χώρες: 605,601,000


Τώρα περιορίζουμε το γεωγραφικό τομέα του ενδιαφέροντος μας στις αποκαλούμενες "αναπτυγμένες χώρες". Οι λόγοι μου δεν είναι ρατσιστικοί αλλά ούτε από την περιφρόνηση μου για εκείνους που αδικούνται οικονομικά, αλλά μάλλον από την απλή πιθανότητα. Οι πιθανότητές μου για να βρω ένα "μωρό" από το Σουδάν ή μια θεά από την Σομαλία, είναι δικαιολογημένα χαμηλές. Στην πραγματικότητα, θα περάσω πιθανότατα σχεδόν την ολόκληρη ζωή μου στην Ευρώπη, ή την Αμερική και ίσως την Αυστραλία.
... ηλικίας 18 έως 25: 65,399,083


Όντας ούτε παιδόφιλος ούτε σάτυρος, δεν θα επιθυμούσα η αναζήτησή μου για την αγάπη, να γίνει σε ηλικίες που δεν είναι νομικά αλλά κυρίως ηθικά αποδεκτές.
... ποιες είναι όμορφες: 1.487.838


Η προσωπική έλξη, είναι ο σημαντικός υποκινητής οποιασδήποτε σχέσης. Φυσικά, η ομορφιά είναι ένα καθαρώς υποκειμενικό γνώρισμα του οποίου η ερμηνεία μπορεί να ποικίλει από το πρόσωπο σε πρόσωπο. Ευτυχώς δεν είναι απαραίτητο για μένα καθορίσω την ομορφιά σε αυτή μου τη μελέτη εκτός από το να δηλώσω ότι πιθανώς θα είναι κατανεμημένη κανονικά μεταξύ του πληθυσμού. Χωρίς να μπώ σε λεπτομέρειες για τα γνωρίσματα που εγώ θαυμάζω, θα πω ότι για ένα κορίτσι που θεωρείται πραγματικά όμορφο, πρέπει να έχει τουλάχιστον δύο σταθερές αποκλίσεις επάνω από τον κανόνα. Από τη θεωρία βασικών στατιστικών, η περιοχή αριστερά της κανονικής καμπύλης α t z = 2 είναι


και έτσι είναι αυτός ο αριθμός με τον οποίο πολλαπλασιάζουμε την τρέχουσα λίμνη του πληθυσμού..
...και ευφυής: 236.053


Η νοημοσύνη μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους, όμως ησυχάζω ακόμα μια φορά από την οποιασδήποτε εξήγηση με τη σημείωση ότι, όπως τα περισσότερα άλλα χαρακτηριστικά, έχει μια κανονική διανομή σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Υποθέστε ότι θα εγκαταστήσω για κάποια μόνο σταθερή απόκλιση επάνω από τον κανονική


από τον πληθυσμό πρέπει να απορριφθεί.
...και όχι ήδη δεσμευμένη: 118.027


Δεν θα μπορούσα να βρω καμία στατιστική όσον αφορά τον αριθμό των πιο πάνω κοριτσιών που είναι ήδη παντρεμένα, ή δεσμευμένα Μια άτυπη παρατήρηση και τα στοιχεία με οδηγούν για να πιστέψω ότι η αναλογία είναι κάπου περίπου 50%. Για λόγους ηθικής, δεν είμαι έτοιμος να την "πέσω" στα κορίτσια που έχουν συζύγους και φίλους. Συνεπώς, η μερίδα του γυναικείου πληθυσμού μειώνεται σημαντικά.
...και επίσης να με συμπαθήσει: 18.726


Φυσικά η εύρεση ενός κατάλληλου κοριτσιού που συμπαθώ πραγματικά δεν μου δίνει καμία εγγύηση ότι θα με συμπαθήσει και εκείνη. Να υποθέσουμε λοιπόν, όπως προηγουμένως αναφέρεται, ότι η προσωπική ελκυστικότητα διανέμεται κανονικά. Υπάρχει πιθανότητα 50%, οποιοδήποτε θηλυκό θα με θεωρήσει ελκυστικό. Στην πράξη, εντούτοις, οι άνθρωποι είναι απίθανο να θεωρήσουν μια σχέση καλή με κάποιον που η προσωπικότητα του μόλις τους αρκεί. Κάνω μάλλον συντηρητική υπόθεση, κατόπιν, ότι ένα κορίτσι θα έβγαινε με κάποιον εάν και μόνο αυτός ήταν τουλάχιστον μια σταθερή απόκλιση επάνω από την ιδέα μέσου όρου της. Σε εκείνη την περίπτωση, που αναφέρομαι στον προηγούμενο υπολογισμό μου, μόνο 15,8655% των θηλυκών θα ελάμβανε κάποια απο τα φυσικά χαρακτηριστικά μου και την προσωπικότητά μου ως αποδεκτά για πιθανό ρομαντικό δεσμό.
Συμπέρασμα


Έχω εδώ, μια ομάδα 18.726 αποδεκτών θηλυκών. Υποθέτοντας πως επρόκειτο να πάω με ένα νέο κορίτσι κάθε μέρα (αρκετός χρόνος για να γνωριστούμε), θα έπρεπε να μετρήσω 3.493 εβδομάδες προτού να βρω μία από τις 18 726 "αδελφή ψυχή". Όταν τελικά την έβρισκα, θα ήμουνα κοντά στα 80 μου χρόνια. Σαν Έλληνας γεννημένος προς το τέλος της δεκαετίας του '70, η υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής μου είναι πιθανώς ελάχιστα περισσότερο από 70 έτη σύμφωνα με το μέσο όρο της πατρίδας μας. Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι θα είμαι νεκρός προτού να βρω το παροιμιακό κορίτσι των ονείρων μου. Έλα όμως που μπορείτε να σκεφτείτε ότι και αυτή θα είναι πιθανώς νεκρή επίσης

Έτσι λοιπόν φίλοι μου, έχετε ένα αδιάσειστο, επιστημονικό, επιχείρημα γιατί δεν θα έχω ποτέ μια κοπέλα. Αν συμβαίνει να είστε ένα κορίτσι που τηρεί κάποιες από τις προϋποθέσεις μου, ας με απαλλάξει από το ψάξιμο. Αλλά σας προειδοποιώ, αντιμετωπίζετε μόνο τις πιθανότητες 157.060 προς 1 να είμαι και εγώ ο άντρας των ονείρων σας.

Ένα μουνί στο καπό μου!

Είναι αυτό που λένε: "Βγήκε ένα μουνί από ένα stop και έπεσε πάνω μου"!

Διαστροφή ή τρόπος να ζεις;

Μπορεί να λέμε πως στην εποχή μας έχουν «χαλαρώσει» τα ήθη. Μπορεί να ισχυριζόμαστε πλέον ότι όλες οι γυναίκες, είναι έτοιμες για όλα. Αλλά όσο κι αν έχουν αλλάξει οι εποχές, η πραγματικότητα είναι άλλη. Τρία ζητήματα «ταμπού» είναι που οδηγούν τις γυναίκες στο δρόμο της άρνησης, της υπεκφυγής ακόμα και του ψέματος. Τρεις παραλλαγές του σεξ μας βάζουν και εμάς τους άντρες πολλές φορές, σε κόντρα με το ασθενές φύλο. Τρία πραγματάκια, τόσο απλά, αλλά και τόσο περίπλοκα ταυτοχρόνως.

ΠΕΟΘΗΛΑΣΜΟΣ:

Πάντα ήταν ένα από τα μεγάλα ταμπού. Πραγματικά με μία πρώτη σκέψη, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι γινόταν και στο παρελθόν. Μπορείτε να φαντασθείτε την γιαγιά σας, να το κάνει στον παππού σας; Μας συμφέρει να σκεφτούμε, ότι μάλλον κάπου επί πληρωμή τον αναζήτησε, ο καλός μας παππούς, και αυτό πάλι με κάποιες αμφιβολίες.


Σήμερα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ο πεοθηλασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας σχέσης με σεξουαλικές προεκτάσεις. Αλλά εν τούτοις, ακόμα και έτσι, ο πεοθηλασμός αποτελεί πολλές φορές «αγκάθι» για την αρμονική συνύπαρξη. Η κλασική γυναικεία σκέψη: «Γιατί να κάνω κάτι, που δεν ικανοποιεί και εμένα, παρά μόνο αυτόν;», ρίχνει σκιά σ’ αυτήν την όμορφη κατά τα άλλα στιγμή.

Βέβαια υπάρχουν και οι γυναίκες εξαιρέσεις, που ξεκινούν και σταματούν εκεί. Οι γυναίκες «ρουφήχτρες», μας αρέσουν στην αρχή, αλλά αργότερα, η εμμονή τους και οι άριστες επιδόσεις τους στο αντικείμενο, μας δημιουργούν κάποιες εύλογες απορίες, για το πρότερο «ανέντιμο» παρελθόν τους.

ΠΡΩΚΤΙΚΟ ΣΕΞ:

Αυτό και αν είναι πρόβλημα. Πολλές φορές δεν λύνεται ποτέ. Άλλες πάλι, αφού μετά κόπων και βασάνων πραγματοποιηθεί, λαμβάνεται η απόφαση, ότι πολύ κακό για το τίποτα και τελειώνει εκεί. Σίγουρα είναι δύσκολο να πεισθεί μια γυναίκα ότι ο Θεός έχει προβλέψει για όλα. Θεωρεί λοιπόν, πολύ φαλλοκρατικές τις θεωρίες περί «άλλης διόδου για τις ημέρες τις περιόδου».


Βέβαια σ’ αυτές τις απόψεις βοηθά και ο νονός της συγκεκριμένης πράξης, που ατυχώς την ονόμασε «παρα φύσιν». Πως λοιπόν να πεισθεί η εκ γεννετής δύσπιστη γυνή για το φυσιολογικό του πράγματος; Πάντως σχεδόν πάντα, για να επέλθει το μοιραίο, ακολουθείται ο ίδιος δρόμος. Πολλές αρνήσεις στην αρχή, άπειρες αποτυχημένες προσπάθειες, διαμαρτυρίες για αφόρητους πόνους και στο τέλος επίτευξη, με απογοητευτικά αποτελέσματα, για την εν τέλει ικανοποίηση και των δύο.

Και σε αυτόν τον κανόνα υπάρχουν οι εξαιρέσεις των γυναικών, που αντιμετωπίζουν το θέμα με αφοπλιστική άνεση και πολλές φορές το αναζητούν πολύ πιο επίμονα από ότι τους προσφέρετε. Αν δεν υπάρξουν και εδώ υποψίες για το παρελθόν της γυναίκας, τότε έχουμε απέναντί μας κάποια που έχει μελετήσει πολύ το ανθρώπινο σώμα και έχει βρει όλες τις ερωτογενείς ζώνες της. Ως εκ τούτου έχει ανακαλύψει ότι και στην «πίσω πόρτα», υπάρχουν οι νευρικές απολήξεις, που είναι ικανές να προσφέρουν και αυτές, πολύ καλές στιγμές ηδονής.

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ:

Όλα ξεκινούν και τελειώνουν εδώ. Δεν υπάρχει άλλο είδος σεξουαλικής πράξης που να είναι τόσο συζητημένο. Βέβαια και εδώ οι γνώμες διίστανται. Δεν υπάρχουν πλέον οι απειλές του παρελθόντος , ότι δηλαδή η κατάχρησή του προκαλεί τύφλωση. Όσο να’ναι όμως κάποια υπολείμματα πουριτανισμού έχουν μείνει και δυσκολεύουν στην παραδοχή της πραγματοποίηση της.

Φυσικά αυτά δεν συμβαίνουν με τους άντρες. Εδώ έχουμε μια στάση ζωής. Ο αυνανισμός για τον άντρα είναι ότι και η κολόνια του. Τον συνοδεύει παντού. Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας, μέχρι και τις δύσκολες ώρες στο στρατό. Βέβαια και στα επόμενα χρόνια, η «χειροτεχνία» αποτελεί λύση για κάθε άρνηση που δέχεται ο άντρας από οποιαδήποτε γυναίκα.


Αλλά αυτό δεν συμβαίνει στις γυναίκες. Όλες αυνανίζονται, όλες τους αρέσει, αλλά καμία τους δεν το παραδέχεται. Σε «κρίσεις» ειλικρίνειας τους, λένε ότι το έχουν διαπράξει μόνο μία φορά και αυτό στην εφηβεία τους. Μεγάλο ψέμα! Αν μπορούσαν να μιλήσουν οι κρεβατοκάμαρες, τα γραφεία, οι τουαλέτες και οι άλλοι χώροι, θα αποκάλυπταν την μεγάλη αλήθεια.

Οι γυναίκες του δίνουν και καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει γυναίκα που θα μπορούσε να αρνηθεί να πάει, με οποιονδήποτε άντρα, σε οποιοδήποτε μέρος, σε οποιαδήποτε στιγμή, το έχει ονειρευτεί. Αυτό προσφέρει ο αυνανισμός σε μια γυναίκα. Την πραγματοποίηση της κάθε σεξουαλικής επιθυμίας και διαστροφής ενίοτε. Άλλωστε είναι πασίγνωστο το ρητό: « Αν πετύχει η μαλακία, τύφλα να 'χει το γαμήσι!!!».

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Τεστ κυκλοφοριακής αγωγής. Οι περισσότεροι άντρες απαντούν λάθος.

Ερώτηση Κυκλοφοριακής Αγωγής
Οδηγείτε σε ένα στενό δρόμο με διπλή γραμμή στον οποίο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η προσπέραση. Μπροστά σας είναι ένα ποδήλατο που κινείτε με πολύ μικρή ταχύτητα. Τι κάνετε ;


(α) Ακολουθείτε το αργά κινούμενο ποδήλατο για τα επόμενα 3 Km


(β) Παραβιάζετε τον Κ.Ο.Κ. και προσπερνάτε





Ποια είναι η σωστή απάντηση ;


Οι περισσότεροι άντρες δίνουν λάθος απάντηση !!!!!



Γιατί να ρισκάρετε μια ανεπιθύμητη κλήση ?

Είναι παντρεμένη ...........

Είναι παντρεμένη ........... ΚΡΙΜΑ !!!!!!!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ....ΤΙ ΧΑΛΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;;

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Οι μπύρες είναι πολύ χαμηλά ρε γαμώτο!.....

Το κωλαράκι της ημέρας

Και για να μη ξεχνιόμαστε θα κλείσει η μέρα με αυτό το θεσπέσιο κωλαράκι.......





Εσείς πως θέλετε να είναι το γατάκι σας;

Πάντα είχα ένα πρόβλημα με τους προλόγους των άρθρων μου. Έτσι λοιπόν, μην μπορώντας να σκεφτώ κάτι καλύτερο, αποφάσισα να αρχίσω με ένα παλιό ανέκδοτο. Μια φορά λοιπόν, ενώ έπαιζε ο μικρός Κωστάκης, είδε τη μητέρα του γυμνή. Την ρωτάει λοιπόν γεμάτος έκπληξη, για αυτό το τριχωτό «πραγματάκι» που είχε ανάμεσα στα πόδια της. Εκείνη του απάντησε πως ήταν ένα «γατάκι»! Ο Κωστάκης ζήλεψε και θέλησε να αποκτήσει και αυτός ένα. Η μητέρα του τότε του είπε πως όταν μεγαλώσει και είναι καλό παιδί θα αποκτήσει και αυτός ένα δικό του. Αν πάλι δεν είναι καλό παιδί, θα αποκτήσει πολλά! Για «γατάκια» λοιπόν ο λόγος και για τα είδη τους που μπορούμε να συναντήσουμε καθημερινά. Εσείς πως προτιμάτε το «γατάκι» σας;

ΤΡΥΠΗΜΕΝΟ:

Πριν από λίγα χρόνια, νομίζαμε πως τα σκουλαρίκια είχαν επινοηθεί για να στολίζουν μόνο τα γυναικεία αυτιά. Αργότερα και τα αντρικά. Σιγά σιγά όμως, το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει. Από τα αυτιά περάσαμε σε όλα σχεδόν τα μέρη του σώματος. Γλώσσες, αφαλοί, θηλές και ρουθούνια, έχουν πλέον τρυπηθεί, για να περαστεί ένα σκουλαρίκι. Δεν ήταν λοιπόν δυνατό, να λείπουν από αυτή τη μόδα και τα «γατάκια». Διακοσμούνται λοιπόν με πανέμορφα σκουλαρίκια. Τώρα θα μου πείτε, πως για να δει κάποιος το σκουλαρίκι, πρέπει να δει και το «γατάκι». Έτσι λοιπόν ανάλογα με τον χαρακτήρα και την διάθεση της κατόχου, πολλοί ή λίγοι, έχουν την τύχη να θαυμάσουν αυτά τα σκουλαρίκια. Βέβαια «γατάκι» με σκουλαρίκι, σημαίνει και άτακτο «γατάκι».

Συμβουλή: Προσοχή αν θέλετε να «φιλήσετε» το «γατάκι». Υπάρχει κίνδυνος να αγκιστρώσετε τη γλώσσα σας. Και μην ξεχνάτε. Ο στόχος είναι το «γατάκι» και όχι το σκουλαρίκι!

ΥΓΡΟ:

Από τη φύση τους τα «γατάκια» είναι υγρά ζώα. Και όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή, γίνονται ακόμα πιο υγρά. Βέβαια, όπως όλα τα πράγματα, έτσι και στα «γατάκια», η υπερβολή θεωρείται πρόβλημα. Ναι μεν υγρασία αλλά δεν χρειάζεται και πλημμύρα. Δεν είμαστε πυροσβέστες, έτοιμοι για άντληση. Υπάρχει όμως και ο αντίποδας. Τα στεγνά «γατάκια» μπορεί να προκαλέσουν από δυσφορία, μέχρι και τραυματισμό. Γι’ αυτό λοιπόν, παν μέτρον άριστον.

Συμβουλή: Πρέπει να είστε πάντα προετοιμασμένοι. Ένα μωρομάντηλο για τα υγρά και λίγη λιπαντική ουσία για τα στεγνά, μπορεί να λύσουν πολλά προβλήματα στις κρίσιμες στιγμές. Επίσης μην ξεχνάτε ότι τα υγρά από τα «γατάκια», δεν περιέχουν πρωτεΐνες και η κατάποσή τους δημιουργεί κακοσμία στόματος.

ΡΟΔΑΛΟ:

Αναμφισβήτητα το ροδαλό χρώμα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, είναι δείγμα υγείας. Άλλωστε και οι γιατροί το πρώτο που κοιτούν, είναι αυτό. Εξαίρεση λοιπόν δεν θα μπορούσαν να αποτελούν τα «γατάκια». Το ροδαλό, εκτός από δείγμα υγείας, είναι και πιο λαχταριστό. Πιο εύκολα το χαϊδεύεις, το φιλάς, το φέρεσαι βρε αδερφέ. Ροδαλά λοιπόν γεμάτα υγεία και ευεξία.

Συμβουλή: Μην ψάχνεται ροδαλά «γατάκια», πάντα. Μερικές ράτσες δεν μπορούν για ευνόητους λόγους να ροδίσουν π.χ. εκπρόσωποι της μαύρης φυλής. Επίσης το ροδαλό χρώμα, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και ντροπαλό «γατάκι». Μπορεί να σημαίνει και ακριβώς το αντίθετο.

ΞΥΡΙΣΜΕΝΟ:

Πάντα αποτελούσε το όνειρο κάθε άντρα. Ξεκίνησε όμως κάπως διαφορετικά. Από την ανάγκη να ντύνεται το «γατάκι» όλο και πιο «φτωχά», αναγκαζόταν να ξυρίζει μέρος των αντιαισθητικών τριχών που εξείχαν από τα μικροσκοπικά ενδύματα. Έτσι φτάσαμε στο τελείως καραφλό «γατάκι» που αποτελεί πλέον φετίχ. Αυτό είναι το καταλληλότερο για κάθε είδους παιχνίδι. Άσε που είναι σίγουρα πιο καθαρό, πιο εύκολα προσβάσιμο και βλέπει καλύτερα το περιεχόμενο.

Συμβουλή: Μπορεί να σας αρέσουν τα ξυρισμένα, αλλά προσοχή. Είναι μια ένδειξη για πολύ έμπειρη και άτακτη κάτοχο. Καμία αγνή και αμόλυντη δεν διαθέτει ένα φρεσκοξυρισμένο «γατάκι». Επίσης επειδή όλα δεν είναι ίδια, στα ξυρισμένα μπορεί να φανούν οι διαφορές και οι τυχόν ατέλειες.

ΒΡΟΜΙΚΟ:

Εδώ πια έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Όσο φιλόζωος και να είσαι, ένα βρώμικο «γατάκι», αποτελεί ότι πιο αποκρουστικό. Δείγμα αμέλειας και εστία μικροβίων. Το συναντάμε σε «γατάκια» αδέσποτα και σε περίεργες ράτσες. Καλό είναι να αποφεύγονται, γιατί αν αυτά είναι έτσι, θα συναντήσετε σίγουρα και άλλα μέρη πολύ πιο βρόμικα στην κάτοχό τους. Μπορεί βέβαια να είναι και μια άτυχη στιγμή, αν δεν περίμενε να το δείτε, την συγκεκριμένη ώρα.

Συμβουλή: Μην απορρίπτετε αμέσως ένα βρόμικο «γατί». Φροντίστε εσείς για την επιμελή καθαριότητα του. Μπορεί πολλά «γατάκια» να μην αγαπάνε το νερό, αλλά στο τέλος τους αρέσει και το απολαμβάνουν. Τέλος, όσο διψασμένος για παιχνίδι και αν είστε, μην κατεβάζετε τα στάνταρ σας, στο θέμα. Είναι για την υγεία σας.

ΣΑΡΚΩΔΕΣ:

Στο σημείο αυτό θα μιλήσουμε για χαρισματικά «γατάκια». Το συγκεκριμένο είδος αποτελεί προίκισμα της φύσης και κληρονομιά από τη μαμά. Είναι καθαρά γονιδιακό το θέμα. Όσο και να εκπαιδεύσεις, προπονήσεις, καλοδιατηρήσεις ένα «γατάκι», αυτό δεν πρόκειται να γίνει σαρκώδες, αν δεν ήταν από πριν. Βέβαια και εδώ η υπερβολή μπορεί να θεωρηθεί και μειονέκτημα. Φανταστείτε τα προβλήματα στη διείσδυση σε ένα υπέρ το δέον σαρκώδες. Αυτά βέβαια είναι και πιο ευδιάκριτα και πάνω από τα ρούχα. Ειδικά με κάτι κολάν και κάτι σφιχτά τζιν των κατόχων του.

Συμβουλή: Όταν μιλάμε για σαρκώδες, εννοούμε για φυσιολογικές καταστάσεις. Μια υπέρβαρη κάτοχος, κάλλιστα μπορεί να ισχυριστεί ότι το «γατάκι» της είναι απλά σαρκώδές. Μην ευγνωμονείτε την τύχη σας. Απλά πέσατε σε «λιπώδες». Αυτή είναι μια άλλη κατηγορία, που λόγω της αντιαισθητικότητας της, δεν θα μας απασχολήσει.

ΣΤΕΝΟ:

Μια άλλη μεγάλη κατηγορία. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με ανατομικό θέμα που οφείλεται καθαρά στην φύση. Κανένα «γατάκι» δεν ανοίγει η στενεύει με οποιονδήποτε τρόπο. Άλλες το θεωρούν στα ατού τους. Σίγουρα βοηθάει στην ολοκλήρωση του παιχνιδιού, αυτή η κατηγορία. Αλλά πολλές φορές μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα, στην κάτοχο. Σε άλλους πάντως αρέσει. Όπως την βρίσκει κανείς.

Συμβουλή: Μην πιστεύετε, όταν συναντάτε ένα τέτοιο «γατάκι», πως πέσατε και σε «άπειρο». Το στενό, παραμένει στενό, ότι και να κάνει. Προσοχή επίσης και στους τραυματισμούς. Και εδώ μια λιπαντική ουσία, μπορεί να βοηθήσει.

ΔΥΣΟΣΜΟ:

Εδώ πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό. Άλλο το βρόμικο και άλλο το δύσοσμο. Το δύσοσμο «γατάκι», μπορεί να μην φταίει το ίδιο. Ούτε φυσικά η κάτοχός του. Μπορεί να οφείλεται στη χρονική στιγμή ή και σε άλλους ιατρικούς παράγοντες. Πάντως είναι και αυτό πρόβλημα, όταν θελήσεις να ασχοληθείς πιο στενά με αυτό. Δυστυχώς δεν έχουν εφευρεθεί ΜENTOS για τα «γατάκια». Κακώς. Πάντως σε σοβαρές περιπτώσεις μια μάσκα χειρουργείου, είναι μια κάποια λύση.

Συμβουλή: Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα για το εάν ένα «γατάκι» είναι δύσοσμο η όχι, αν δεν είχατε προηγουμένως επαφή με το είδος. Μία δυσοσμία όσο να’ ναι, είναι φυσική. Μην ξεχνάτε πως έχουμε να κάνουμε με υγρό, σκοτεινό και χωρίς ικανό αερισμό αντικείμενο.

ΞΑΝΘΟ:

Όπως και στο τριχωτό της κεφαλής, έτσι και εδώ, μπορεί να υπάρχει επέμβαση για την αλλαγή του χρώματος. Όπως όμως είναι εύκολα κατανοητό, ένα φυσικό ξανθό «γατάκι», συνοδεύει πάντα μια φυσική ξανθιά. Άλλωστε είναι και ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις αν μια ξανθιά είναι φυσική η όχι. Όπως όμως και στις γυναίκες, που οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές, έτσι και στα «γατάκια», ένα μίνι γκάλοπ δείχνει την σαφή προτίμηση των αντρών, στο ξανθό τρίχωμα.

Συμβουλή: Στα ξανθά «γατάκια» ισχύουν και τα ίδια ανέκδοτα που υπάρχουν για τις ξανθές κατόχους τους. Προσοχή λοιπόν γιατί υπάρχει περίεργη συμπεριφορά. Επίσης αν ανακαλύψετε ένα βαμμένο, να ανησυχήσετε. Αφού η κάτοχός του, το βάφει και αυτό, τότε είναι ικανή να κάνει τα πάντα.

ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ:

Εδώ μιλάμε για την τύχη του κάθε φιλόζωου άντρα. Μιλάμε για πολύ σπάνιο είδος στο παρελθόν, αλλά για πολύ συνηθισμένη ράτσα στις μέρες μας. Το πεινασμένο «γατάκι» δεν κολλάει πουθενά. Δεν το σταματάει τίποτε. Όλα τα καταβροχθίζει. Εδώ δεν υπάρχουν συστολές. Το πεινασμένο παίζει συνεχώς και με τον καθένα. Τον καταβροχθίζει και σε λίγο πάει για τον επόμενο. Συχνά το πεινασμένο «γατάκι» είναι και ξανθό.

Συμβουλή: Αν θέλετε να αποκτήσετε για πάντα ένα «γατάκι», αποφύγετε τα πεινασμένα. Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα ξεχάσετε να το ταΐσετε και τότε θα ψάξει αλλού για FRISKIES.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟ:

Μιλάμε για ράτσα από τις καλύτερες. Τα «γατάκια» αυτά είναι εκπαιδευμένη ράτσα για να χαρίζουν απλόχερα τη χαρά και την ικανοποίηση. Είναι ζωηρά, αλλά όχι έξαλα. Τρελούτσικα αλλά όχι σε τραβηγμένα πλαίσια. Συνήθως είναι νεαρής ηλικίας και μάλλον αδέσμευτα. Με την πάροδο όμως του χρόνου, φεύγει η φρεσκάδα και η επιθυμία για παιχνίδι και καταντούν και αυτά βαρετά. Όπου τα βρείτε, χτυπήστε ένα. Δεν θα έχετε πολλές τέτοιες ευκαιρίες.

Συμβουλή: Το παιχνιδιάρικο «γατάκι», μπορεί να είναι και δύσκολο. Δεν καταφέρνεις να παίξεις εύκολα μαζί του. Άλλωστε είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού του. Επίσης προσοχή, γιατί πάνω στο παιχνίδι, μπορεί και να σε γρατσουνίσει.

ΚΑΥΤΟ:

Είδος πολύ διαδεδομένο. Στη χώρα μας εισάγονται κυρίως από χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Βέβαια υπάρχει και εγχώρια παραγωγή της ράτσας. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με «γατάκι» μόνο για εφήμερα παιχνίδια. Αν βάλεις καυτό «γατάκι» στο σπίτι σου, μόνιμα, πιθανόν να το κάψεις. Τα καυτά «γατάκια» ανήκουν σε καυτές γυναίκες με καυτό στήθος καυτές αναλογίες και καυτή…τιμή.

Συμβουλή: Μην ξεχνάτε πως το καυτό «γατάκι» δεν το αποκτάς ποτέ. Το νοικιάζεις για να παίξεις και το αφήνεις να φύγει. Τα καυτά «γατάκια» ανήκουν σε όλους και πολλές φορές επιτελούν και κοινωνικό έργο.

ΤΡΙΧΩΤΟ:

Και εδώ έχουμε να κάνουμε με φυλετικό και γονιδιακό χαρακτηριστικό. Καμία κάτοχός του δεν καμαρώνει γι’ αυτό της το «γατάκι». Γι’ αυτό λοιπόν το τιμωρεί ανάλογα. Με την βοήθεια ινστιτούτων η και μόνή της, το αποψιλώνει λίγο η το θερίζει τελείως. Εδώ φυσικά μπαίνει και η δικαιολογία της υγιεινής. Δεν είναι ψέμα. Αλλά φυσικά δεν και ο μοναδικός λόγος. Πώς να παρουσιάσεις ένα «γατάκι» που μοιάζει με τη ζούγκλα του Αμαζονίου; Βέβαια ένα καλό χτένισμα βοηθάει. Επίσης καλό στέγνωμα με το σεσουάρ, μετά από το μπάνιο.

Συμβουλή: Προσοχή γιατί σε τριχωτά «γατάκια», βρίσκει καταφύγιο, μια σπάνια ποικιλία ψείρας που μόνο εκεί εμφανίζεται και αντιμετωπίζεται πολύ δύσκολα. Επίσης όταν φιλάτε ένα τέτοιο «γατάκι», μετά καθαρίστε τα δόντια σας με κάποιο οδοντικό νήμα. Μια σφηνωμένη τρίχα θα σας εκθέσει ανεπανόρθωτα. Τέλος δεν υπάρχουν κομμωτήρια για «γατάκια».

ΚΑΘΑΡΟ:

Αφήσαμε για το τέλος, το πιο επιθυμητό «γατάκι». Τι να το κάνεις το παιχνιδιάρικο; Τι να το κάνεις το καυτό; Τι να το κάνεις το ξυρισμένο ή το σαρκώδες αν δεν είναι καθαρό; Αν η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά για όλα τα άλλα, για τα «γατάκια» είναι ολόκληρη. Το καθαρό «γατάκι» δείχνει καθαρή κάτοχο και στο σώμα. Πολλά προϊόντα υπάρχουν στην αγορά που βοηθούν στον τέλειο καθαρισμό του. Τα πάντα μπορείς να κάνεις, με ένα καθαρό «γατάκι».

Συμβουλή: Δεν υπάρχει καμία καλύτερη απόδειξη για τις προθέσεις της κατόχου, όταν συναντάς ένα τέτοιο. Το καθαρό έχει προετοιμαστεί, μόνο για παιχνίδια. Δεν συναντάς πουθενά αλλού, καθαρά «γατάκια», παρά μόνο έξω από ένα μπάνιο. Όταν το συναντάτε, να θυμάστε ότι δεν είναι τυχαίο που είναι καθαρό και δώστε του αυτό για το οποίο, τόσο επιμελώς καθαρίστηκε.

Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 6

Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 5



Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 4



Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 3



Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 2



Τζούλια Αλεξανδράτου - Κορίτσι για σπίτι Par 1



Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Το βάζει ή το βγάζει


Θα μας τυραννάει πολλή ώρα ακόμα;

Εμείς και το πουλί μας μέρος τρίτο

Πολλά τα μηνύματα που δέχτηκα με προτάσεις για ανάλυση και άλλων «πτηνών» στα επόμενά μου άρθρα. Ο καθένας είχε να προτείνει και ένα «πουλάκι». Κάποιες φιλόζωες κυρίες είχαν στην κατοχή τους μερικά σπάνια είδη. Αλλά και οι άντρες δεν πάνε πίσω...

Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το πόσο διαφορετικά είναι τα μέλη μας, προσέφεραν προς μελέτη ράτσες που δύσκολα συναντάς σε άλλα site. Βέβαια υπήρχαν και οι φωνές διαμαρτυρίας. Φωνές κυρίως από κυρίες, οι οποίες έδειξαν μία αποστροφή και περιφρόνηση για τα καημένα τα «πουλάκια» μας. Αυτές ανέφεραν περιπτώσεις «πτηνών» που είτε είχαν στην κατοχή τους, είτε τα συνάντησαν απλά κάποια στιγμή, που τις έχουν σημαδέψει τόσο αρνητικά που δεν θέλουν να ξαναδούν στα μάτια τους, ούτε να πιάσουν στα χέρια τους, «πουλί» για «πουλί». Δεκτές και σεβαστές όλες οι απόψεις. Αλλά με τα πολλά λόγια αφήσαμε την μελέτη μας. Πάμε λοιπόν για μερικές ακόμα ράτσες:

ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ: Αυτό το είδος αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Χάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σκεπτόμενο μόνο το «φαΐ». Έχει μια ακόρεστη πείνα. Όσο και να φάει, πάλι θέλει κιάλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταβροχθίζει ότι βρεθεί μπροστά του χωρίς καμιά διάκριση. Οι φίλοι του το φωνάζουν και σαβούρα-φάγη. Η πείνα των «πουλιών» βέβαια είναι φυσιολογική. Εδώ όμως το πρόβλημα είναι μάλλον γονιδιακό. Στην περίπτωση του πεινασμένου, η κατανάλωση τροφής και πολλές φορές αμάσητης, έχει ολέθρια αποτελέσματα. Κάποια στιγμή βρίσκεται στο δρόμο αυτού του «πουλιού» κάποιο πολύ επιδέξιο «γατάκι» και κάνει μια μπουκιά τον καημένο φίλο μας.

ΤΡΥΠΗΜΕΝΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια νέα μόδα. Εκτός από τα αυτιά, τις μύτες, τις γλώσσες και άλλα μέρη τους σώματος τους οι φιλόζωοι κάτοχοι πτηνών, για τον καλλωπισμό τους, τα βάζουνε σκουλαρίκι. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο είδος «πουλιών» - τα τρυπημένα. Είναι συνήθως κομπλεξικά και γι’ αυτό το λόγο έφτασαν σε αυτό το σημείο. Επειδή μειονεκτούν σε άλλα προσπαθούν, να αναπληρώσουν το image τους με αυτόν τον τρόπο. Συναναστρέφονται συνήθως με τρυπημένα ή και… τρύπια «γατάκια». Προσοχή πολύ στην επαφή μαζί τους. Υπάρχει κίνδυνος να αγκιστρώσετε τίποτα.

ΝΤΡΟΠΑΛΟ: Το «πουλάκι» αυτό έχει πολλά προβλήματα στη ζωή του. Λόγω της έμφυτης συστολής, δυσκολεύεται πολύ στις συναναστροφές του. Το βρίσκουμε σχεδόν πάντα μόνο και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση. Βλέπει τα άλλα «πουλάκια» και τα ζηλεύει. Θέλει να πετάξει όπως και εκείνα, μα δεν τα καταφέρνει. Στο τέλος γίνεται κομπλεξικό και φυτοζωεί κάπου μόνο του. Δυστυχώς μπορεί να έχει τραγική κατάληξη αυτή η ντροπαλότητά του. Γι’ αυτό αν ποτέ βρεθεί στο δρόμο σας ένα τέτοιο «πουλί», δείξτε του όσο μεγαλύτερη αγάπη και τρυφερότητα μπορείτε. Το έχει πραγματικά ανάγκη.

ΠΟΛΥΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΟ: Φυσικά τα «πουλάκια» δεν είναι μιας χρήσεως. Αλλά κάποια το παρακάνουν από το πολύ «πέταγμα». Έτσι φτάνουμε στην αντίπερα όχθη και έχουμε ένα πολυχρησιμοποιημένο «πτηνό». Όπως και στα «γατάκια» που από την πολλή χρήση χαλαρώνουν, κατσιάζουν, μαραίνονται, έτσι και εδώ χάνεται κάθε όψη σφρίγους. Τα πολυχρησιμοποιημένα είναι τις περισσότερες φορές και κουρασμένα «πουλιά». Νωθρά και χωρίς πολύ όρεξη. Ψάχνουν ένα ήσυχο κλουβί για να αράξουν και τελικά τα καταφέρνουν. Στην επαφή μαζί τους, μην τα αποπάρετε γιατί θα τα προσβάλλεται ανεπανόρθωτα. Δείξτε πως δεν έχετε καταλάβει τίποτα και παίξτε μαζί τους άφοβα. Μπορεί αυτή σας η στάση να τα βοηθήσει να ξεδιπλώσουν κρυφές χάρες και να σας προσφέρουν εμπειρίες που έχουν αποκτήσει από τον «πρότερο ανέντιμο βίο τους».

ΕΡΓΑΤΙΚΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερο είδος. Το «πουλάκι» αυτό συνήθως συναναστρέφεται με αχόρταγα και ανικανοποίητα «γατάκια». Εκ των πραγμάτων λοιπόν θα έπρεπε να είναι ακούραστο. Το πέταγμά του πρέπει να είναι παρατεταμένο και η διάρκεια του μεγάλη. Το φιλόζωο αφεντικό του επίσης είναι αν όχι αθλητής, τουλάχιστον ένας καλά γυμνασμένος άνθρωπός. Είναι πάντα σχεδόν ιδρωμένο αλλά ποτέ δεν διαμαρτύρεται. Βέβαια τα άλλα «πτηνά» το κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί βοηθήματα (κοινός ντοπάρετε) για να αντεπεξέλθει. Εσείς που πρόκειται να συναναστραφείτε μαζί του, αρχίστε σήμερα κιόλας το γυμναστήριο. Αν όχι σας βλέπω με υπερκόπωση από το πρώτο κιόλας πέταγμα.

ΒΙΑΣΤΙΚΟ: Το «πουλάκι» αυτό, πλέον ανήκει στις ράτσες που κανένας κάτοχος δεν θα ήθελε να το έχει. Εκεί που όλα ξεκινάν αυτό έχει ήδη τελειώσει. Ο ιδιοκτήτης του κάνει τεράστιες προσπάθειες για να αναστρέψει αυτή την κατάσταση αλλά είναι πολύ δύσκολο. Όσο φιλόζωος και να είναι και αυτός, έρχονται στιγμές που το μισεί πραγματικά. Δεν είναι άλλωστε και λίγο να κάνεις τόση προσπάθεια προσέγγισης και όταν τελικά χρειαστεί να δείξει το «πουλάκι» σου την εκπαίδευση στην οποία τόσα χρόνια το έχεις υποβάλει, αυτό βιάζεται να τελειώσει την «επίδειξή» του και πάει και χώνεται μέσα στο κλουβί του ντροπιασμένο και μαραμένο. Αν το συναντήσετε κάπου, δείξτε όση κατανόηση μπορείτε. Κάντε πως δεν καταλάβατε τίποτα και πως όλα πήγαν καλά. Βέβαια μην το χειροκροτήσετε κιόλας γιατί θα καταλάβει την ειρωνεία σας και την επόμενη φορά θα τελειώσει την «παράστασή» του πολύ πιο γρήγορα.

ΑΠΕΤΑΧΤΟ: Αν και ο όρος αυτός είναι αδόκιμος, παρόλα αυτά ταιριάζει απόλυτα στο είδος των «πουλιών» που αφού έχουν κάνει των κύκλο τους, καταλήγουν σ’ αυτόν. Όλες σχεδόν οι ράτσες αφού έχουν περάσει καλά ή κακά τα χρόνια της νιότης φτάνουν στην πτώση. Πάνε οι καλές εποχές του γλυκού πετάγματος. Πάνε οι εποχές του ζευγαρώματος. Ότι πρόλαβαν να κάνουν τα έκαναν. Ότι από τα προσόντα τους είχαν να δείξουν, τα έχουν δείξει. Με γλυκιά νοσταλγία τώρα αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία. Ζούνε με τις αναμνήσεις του παρελθόντος και άλλοτε καμαρώνουν για τα επιτεύγματα τους και άλλοτε πάλι προσπαθούν να ξεχάσουν αποτυχίες της «καριέρας» τους. Εννοείται πως κατά 99% τα «πουλάκια» αυτά ανήκουν σε ηλικιωμένους ιδιοκτήτες. Αν λοιπόν τα συναντήσετε, όχι απλά πρέπει να τα δείτε με συμπάθεια, αλλά να προσπαθήσετε να τα γηροκομήσετε κιόλας μιας και ως γνωστόν τα «πουλιά» έχουν άσχημα γεράματα.

Κλείνω κάπου εδώ την τριλογία μου για τα είδη και τις ράτσες των «πτηνών» μας. Φυσικά όπως και σε όλα τα είδη του ζωικού μας βασιλείου, έτσι και στα «πουλάκια» η ποικιλία είναι ανεξάντλητη. Προσπάθησα παρόλα αυτά να πιάσω και να μελετήσω τα αντιπροσωπευτικότερα είδη. Βέβαια ούτε κτηνίατρος είμαι αλλά ούτε και ειδικός στο θέμα. Ένας απλός φιλόζωος που φροντίζω και εγώ για το «ευ ζην» του «πουλιού» μου είμαι. Φυσικά όμως, δεν ήταν τυχαία η αναφορά μου στο τέλος για τα απέταχτα «πουλάκια». Είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο πως εκεί καταλήγουν όλα. Έτσι λοιπόν, όσο ακόμα προλαβαίνουμε και όσο ακόμα μπορούμε, να φροντίσουμε για πολλά και το όσο δυνατόν καλύτερα πετάγματα του μικρού μας φίλου!!!

Εμείς και το πουλί μας μέρος δεύτερο

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας ασχοληθήκαμε με κάποιες βασικές από τις εκατοντάδες ράτσες «πουλιών» που υπάρχουν στη γη. Φυσικά η λίστα περιέχει και άλλα είδη. Σας παραθέτουμε μερικά ακόμα με κάποιες από τις ιδιαιτερότητες αλλά και κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

ΑΤΑΚΤΟ: Κάθε ιδιοκτήτης θα ήθελε το «πουλάκι» του να είναι άτακτο. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα δυνατό. Είναι κάποιές μόνο ράτσες που ειδικεύονται στο είδος. Το άτακτο «πουλί» είναι ανένταχτο. Δεν μπαίνει σε καλούπια. Δεν γνωρίζει όρια και κανόνες. Δεν μπαίνει σε κλουβί. Αυτό πραγματικά πετάει από κανάρα σε κανάρα και δεν υπολογίζει τίποτα. Τα «γατάκια» τα αποφεύγουν για μόνιμα παιχνίδια. Αλλά όπως λέει και η παροιμία για το έξυπνο το «πουλί» που πιάνεται από τη μύτη έτσι και το άτακτο το «πουλάκι» συναντάει κάποιο επιδέξιο και τσαούσικο «γατάκι» και το κάνει μια μπουκιά. Αυτό είναι πάντα το τραγικό τέλος των άτακτων «πουλιών».

ΠΕΣΜΕΝΟ: Τα «πουλάκια» αυτά τα συναντάμε και με άλλα επίθετα. Θα τα ακούσετε και σαν «μαραμένα» ή σαν «μελάτα». Εδώ δεν μιλάμε για «πτηνά» που δεν βρίσκονται σε εγρήγορση. Μιλάμε για ανίατες περιπτώσεις που ότι και να τα κάνεις δεν λένε να σηκώσουν κεφάλι, δεν λένε να ορθώσουν το παράστημά τους. Οι φιλόζωοι που έχουν στην κατοχή τους τέτοια «πτηνά» είναι άνω τον 40 ετών και προσπαθούν με συνεχόμενες επισκέψεις σε κτηνιάτρους να ανασηκώσουν το πεσμένο τους «πουλάκι». Στο χειρισμό τους δείξτε πως δεν αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα και φερθείτε τους τρυφερά. Προσοχή μόνο μην λιώσουν στα χέρια σας.

ΟΡΘΙΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα δύσκολη περίπτωση «πουλιού». Είναι γνωστές οι συνθήκες που κάνουν ένα «πουλάκι» να ορθώνει το ανάστημα του. Στην περίπτωση όμως του όρθιου δεν συμβαίνει έτσι. Εδώ έχουμε μια συνεχόμενη και ανεξήγητη ορθότητα. Το «πουλάκι» αυτό το συναντάμε σε ιδιοκτήτες που διανύουν την εφηβεία και πάντα το «πουλάκι» τους είναι σε εγρήγορση. Απαιτεί ιδιαίτερους χειρισμούς μιας και είναι ένα όπλο γεμάτο έτοιμο να εκπυρσοκροτήσει. Προσοχή! Αποφύγετε τα πολλά πολλά παιχνίδια μαζί του και περάστε στο ψητό. Και καλυφθείτε! Το «πουλί» αυτό τρυπάει και εφημερίδα όταν φτύσει.

ΥΠΕΡΒΑΡΟ: Συνήθως ανήκει σε υπέρβαρο ιδιοκτήτη. Είναι μια πονεμένη ιστορία «πουλιού». Είναι περικυκλωμένο από παχύ στρώμα λίπους. Χάνει κατά πολύ το ύψος του από αυτό και μόνο το γεγονός. Αλλά έχει και άλλα αρνητικά. Λόγω της φυσιολογικής συστολής του ιδιοκτήτη του, βλέπει σπανίως άλλα ζωάκια. Αλλά νιώθει και φοβερή μοναξιά. Ο ίδιος ο κάτοχός του δεν το βλέπει. Το έχει πάντα μαζί του, το πιάνει αλλά δεν το βλέπει λόγω της κοιλιάς που τους χωρίζει. Αν το συναντήσετε δείξτε του αγάπη και τρυφερότητα. Με τα υπέρβαρα «γατάκια» μπορεί να συνεννοηθεί μια χαρά. Μόνο εκείνα καταλαβαίνουν τον πόνο του.

ΑΤΡΙΧΟ: Και άλλη φορά έχουμε πει πως τα «πουλάκια» έχουν πούπουλα. Αλλά έχουν και τρίχες. Τα συγκεκριμένα όμως δεν έχουν ούτε πούπουλα ούτε τρίχες. Μιλάμε για σχεδόν καραφλά «πουλιά» που συναντάμε σε άτριχους επίσης κατόχους. Αυτοί προσπαθούν να καμαρώνουν για αυτή τους την ιδιαιτερότητα αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. «Πουλάκι» χωρίς τρίχα ίσον νερόβραστο, ανάλατο φαγητό. Προσοχή! Στα «πτηνά» δεν ενεργεί το FOLTENE. Καλύτερα απευθυνθείτε στα LASER LINE CLINIC ή στην DHI. Αυτές ξέρουν πως θα λύσουν το πρόβλημα.

ΕΠΙΔΕΞΙΟ: Φοβερή περίπτωση «πουλιού». Η χαρά κάθε φιλόζωου κατόχου. Όλη μέρα στο παιχνίδι. Είτε με παρέα είτε χωρίς το «πουλί» αυτό κελαηδάει συνεχώς. Γνωρίζει φοβερά κόλπα, στάσεις, διεισδύσεις και προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον. Είναι επίσης ανθεκτικό σε σκληρή μεταχείριση αλλά και τρομερά προσαρμοστικό σε κάθε είδους «γατάκι» . Κάντε ότι θέλετε μαζί του. Η ανθεκτικότητα του είναι μοναδική. Εκμεταλλευτείτε την.

ΓΥΜΝΑΣΜΕΝΟ: Το «πουλάκι» αυτό το βρίσκουμε στα γυμναστήρια. Κάτω από μια μπάρα συνεχώς, πάνω σε έναν πάγκο ή σε ένα κωπηλατικό. Ο ιδιοκτήτης του προσπαθεί να το δυναμώσει, να το γραμμώσει και να το εκπαιδεύσει. Αλλά αυτά δεν γίνονται έτσι. Τα «πουλιά» δεν γυμνάζονται στα γυμναστήρια. Τα «πουλιά» δυναμώνουν με την καθημερινή τριβή τους στη ζωή και στο πεζοδρόμιο. Το γυμναστήριο είναι μόνο για τα αφεντικά τους. Και έτσι αυτά τα «πουλάκια» συνήθως είναι μόνα και βλέπονται όλη μέρα στον καθρέφτη. Τα «γατάκια» δελεάζονται πολλές φορές από τους ιδιοκτήτες των «πτηνών» τους και όταν τα βλέπουν και αυτά απογοητεύονται. Σημείωση: Τα TONOTIL και τα άλλα δυναμωτικά σκευάσματα ουδεμία επίδραση έχουν στο «πουλί» σας.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά τα ήδη «πουλιών». Ο Ύψιστος, φρόντισε ώστε στο ζωικό βασίλειο να υπάρχουν εκατομμύρια ράτσες «πτηνών». Κάθε ιδιοκτήτης και διαφορετικό «πουλάκι». Υπάρχουν για όλα τα γούστα. Ανάλογα με τις απαιτήσεις σας και τις επιδιώξεις σας μπορείτε να βρείτε ή να αποκτήσετε και εσείς ένα από αυτά τα τόσο γλυκά ζωάκια.

Εμείς και το πουλί μας μέρος πρώτο

Είναι γνωστό σε όλους το πόσο φιλόζωος είμαι. Είναι επίσης γνωστό, πως και στο παρελθόν είχα ασχοληθεί σε άρθρο μου με ζωάκια. Τότε ήταν τα «γατάκια». Σήμερα θα μιλήσουμε για πτηνά. Για «πουλάκια» λοιπόν ο λόγος. Κάθε ράτσας, κάθε χρώματος και κάθε είδους. Όπως λοιπόν και τότε, έτσι και τώρα θα ξεκινήσω με ένα ανέκδοτο που με βοηθάει να σας βάλω στο φιλοζωικό κλίμα του άρθρου.

Κάποτε λοιπόν, έπαιζαν μαζί, ο μικρός Κωστάκης με την μικρή Ελενίτσα. Κάποια στιγμή ο Κωστάκης πήγε πιο πέρα για να κάνει την ανάγκη του. Κατέβασε το παντελονάκι του και κατούρησε. Η Ελενίτσα παραξενεύτηκε με την εικόνα αυτού που είδε. Έτρεξε λοιπόν στην μητέρα της για να μάθει περισσότερα για το τι ήταν αυτό που είχε ο Κωστάκης. Η μητέρα της την καθησύχασε λέγοντας της“Αυτό που έχει ο Κωστάκης είναι «πουλάκι». Όταν μεγαλώσεις και εσύ και γίνεις καλό κορίτσι, θα έχεις και εσύ ένα «πουλάκι». Αν πάλι γίνεις κακό κορίτσι, θα έχεις πολλά «πουλάκια».

Για «πουλάκια» λοιπόν ο λόγος μας σήμερα και τα διάφορα είδη τους που συναντάμε στο ζωικό μας βασίλειο:

ΦΙΔΙΣΙΟ: Είναι μια σπάνια ράτσα «πουλιού» με μακρινές ρίζες στην μαύρη ήπειρο. Πιθανόν προέρχεται από διασταύρωση πτηνού με φίδι. Το μήκος του ξεπερνάει τους 30 πόντους (υπολογισμένης και της κλίσης). Βέβαια το πάχος του δεν είναι ανάλογο. Είναι πολύ δύσκολο στον χειρισμό. Μπορεί κατά λάθος να σας μαστιγώσει η και να σας βγάλει και κανένα μάτι. Προσοχή επίσης μην σας πνίξει μια και μπορεί εύκολα να διεισδύσει στο βάθος του λάρυγγα. Δύσκολα βρίσκει ταίρι, γιατί όσο και αν καμαρώνει για το μέγεθός του, προκαλεί φόβο. Θέλει προσοχή από τον ιδιοκτήτη του να μην το πατήσει. Καλύτερα να το δένει στη μέση του.

ΒΡΩΜΙΚΟ: Το «πουλάκι» αυτό μισεί την καθαριότητα. Εκ των πραγμάτων τα «πουλάκια» αναπτύσσουν μυρωδιές αρκετά αποκρουστικές πολλές φορές. Αν λοιπόν είναι και βρόμικο, τότε καταλαβαίνετε. Η όψη του θυμίζει έντονα πατάτα που μόλις βγήκε από το χώμα. Παίζει συνήθως με βρόμικα «γατάκια». Ο χειρισμός τους πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικός και στα απαραίτητα αξεσουάρ χειρισμού προσθέστε γάντια και μάσκα οξυγόνου. Προσοχή! Ποτέ μη βάζετε στο στόμα ένα βρόμικο «πουλάκι».

ΚΑΘΑΡΟ: Το άκρως αντίθετο με το προηγούμενο. Αυτό, που το χάνεις που το βρίσκεις, συνεχώς είναι στην μπανιέρα, στον μπιντέ, στο νεροχύτη. Το αφεντικό του πάντα έχει ένα πακέτο μωρομάντηλα στην τσέπη για να το κρατάει καθαρό. Χρησιμοποιεί σαπούνι, σαμπουάν, αλλά και άλλα ειδικά σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Ο χειρισμός του δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Συνήθως συναναστρέφεται με εξίσου καθαρά «γατάκια». Αν συναντήσει βρόμικο το παρατάει ψάχνει για κάτι άλλο. Φιλήστε το, γλύψτε το, ρουφήξτε το άφοβα.

ΔΥΣΟΣΜΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία άτυχη ράτσα πτηνού. Το «πουλάκι» αυτό δεν είναι βρόμικο. Πλένεται συνεχώς το φουκαριάρικο, αλλά από οργανικούς καθαρά παράγοντες αναδύει μια δυσάρεστη μυρωδιά. Γι’ αυτό είναι και συνεσταλμένο. Με λίγη υπομονή και μια μάσκα στις βαριές περιπτώσεις μπορείτε να του δείξετε την τρυφερότητα που του αξίζει. Συναναστρέφεται με εξίσου δύσοσμα «γατάκια» ή και βρόμικα μερικές φορές μιας και κάνει κάποιες υποχωρήσεις για να έχει κάποιο «γατάκι» να παίζει.

ΑΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΟ: Περίπτωση εξαίσιου «πουλιού». Δεν του αρκεί η καθαριότητα. Έχει και το προσωπικό του άρωμα. Βέβαια με προσοχή, γιατί ως γνωστόν τα «πουλάκια» τσούζουν όταν έρχονται σε επαφή με τέτοια σκευάσματα. Το βρίσκεις να παίζει συνήθως με εκλεκτικά «γατάκια». Είναι η κατάλληλη περίπτωση για παιχνίδια με μεγάλη διάρκεια μιας και δεν προβληματίζει.

ΓΙΓΑΝΤΙΟ: Το «πουλί» αυτό είναι ότι έχει απομείνει για να μας θυμίζει την εποχή των βροντόσαυρων. Απίστευτο μέγεθος σε μήκος αλλά και σε πάχος. Προκαλεί το φόβο και τον τρόμο στα «γατάκια» μια και δεν μπορούν να το φάνε με τίποτα. Δεν χωράει πουθενά. Μέχρι και ο φιλόζωος ιδιοκτήτης του δεν έχει κλουβί να το βάλει. Μάλλον μια επίσκεψη στο Φουστάνο να τον βοηθήσει. Βέβαια δέχεται βροχή προτάσεις για ταινίες, φωτογραφήσεις αλλά και από τσίρκο. Τρόπος ιδιαίτερου χειρισμού δεν υπάρχει. Μακριά γιατί πονάει!

ΤΡΙΧΩΤΟ: Τα πτηνά έχουν πούπουλα. Αλλά έχουν και τρίχες. Το συγκεκριμένο «πουλάκι» το παρακάνει από την τρίχα. Δυσκολεύεσαι να το ξεχωρίσεις ανάμεσα στο δάσος που το περιβάλει. Αυτό είναι που το κάνει να φαίνεται και μικρό. Για αυτό το λόγο καταφεύγει στις κλαδευτικές μηχανές. Τον ιδιοκτήτη του δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα. Είναι γεμάτος από τρίχες, το «πουλάκι» να κοιτάξει τώρα; Στον χειρισμό του χρειάζεται προσοχή για να μην καταπιείτε τρίχες. Μπορεί άνετα να συναναστραφεί με τριχωτά «γατάκια» μιας και κατανοούν το πρόβλημα και μαδάνε το ίδιο πολύ.

ΞΥΡΙΣΜΕΝΟ: Είναι μια νέα μόδα να ξυρίζονται και τα «πουλάκια». Αδιανόητο στο παρελθόν αλλά εξαιτίας της μόδας που ξεκίνησαν τα «γατάκια» παρασύρθηκαν και τα πτηνά. Επίσης χρησιμοποιείται και σαν τρικ όταν το «πουλάκι» υπολείπεται σε ύψος. Τότε με μια αφαίρεση του τριχώματος αμέσως κερδίζει 1-2 πόντους κάνοντας ευτυχισμένο τον ιδιοκτήτη του. Στην αποτρίχωση χρησιμοποιείται ξυραφάκι μιας και άλλα αποτριχωτικά προϊόντα μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στα «πουλάκια».Επίσης ποτέ aftershaveστα «πούλια» Το παιχνίδι με αυτά τα «πουλάκια» είναι πάντα ευχάριστο.

ΜΕΛΑΜΨΟ: Είναι κατανοητό πως πρόκειται για ράτσες που προέρχονται βασικά από την Αφρική. Επιστήμονες εδώ και χρόνια προσπαθούν να εξηγήσουν τη γενετική σύσταση του DNAπου τα κάνει τόσο μεγάλα. Δεν βρίσκεις μελαμψό «πουλάκι» που να είναι μικρό. Αποτελούν τον φόβο αλλά και την κρυφή επιθυμία για όλα τα «γατάκια». Εκτός του άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν τον φθόνο από τα «πουλάκια» των άλλων αποχρώσεων. Ρατσιστικά ανέκδοτα κυκλοφορούν κυρίως για τους ιδιοκτήτες του και λιγότερο για αυτά μιας και αυτά χρησιμοποιούνται κυρίως για εκφοβισμό.

ΡΟΔΑΛΑ: Είναι ένα «πουλάκι» που σφύζει από υγεία. Αν και συνδυάζει και άλλα χαρακτηριστικά εν τούτοις η ροδαλότητά του εκλαμβάνεται ως δείγμα καλής διάθεσης και προθυμίας για παιχνίδι όλες τις ώρες. Δεν απαιτεί ιδιαίτερους χειρισμούς και το συναντάς σε ιδιοκτήτες με καλή διάθεση και έτοιμους κάθε στιγμή. Προσοχή όμως γιατί η ροδαλότητα είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει από μόνη της. Όσο και αν επιδιώξει ο ιδιοκτήτης του «πουλιού» να την αποκτήσει με άλλα μέσα δεν θα το καταφέρει και μπορεί να έχει οδυνηρά αποτελέσματα για το πτηνό.

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Το κολαράκι της ημέρας

Σήμερα έχει δύο κωλαράκια γιατί έτσι γουστάρω!!!!!



Βλάκας είσαι και φαίνεσαι!

Από τη δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού, η βλακεία κατείχε περίοπτη θέση. Την εποχή όμως που ζούμε, η κατάσταση έχει ξεφύγει πέρα από οποιονδήποτε έλεγχο. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε πείσει τον εαυτό μας για το πόσο βλακώδεις ιδέες έχουμε και το πόσο βλακώδεις πράξεις κάνουμε. Μία και μόνο ματιά γύρω μας φτάνει για να το διαπιστώσουμε. Από την καταστροφή του περιβάλλοντος, τους πολέμους, το χρηματιστήριο, τα σκάνδαλα, μέχρι και τους πολιτικούς που εκλέγουμε και τους εμπιστευόμαστε για να μας κυβερνούν.

Πιστεύαμε πως λόγω της ασυμβατότητας της βλακείας με το ανθρώπινο γένος, θα έφτανε η εποχή που θα την είχαμε εξαλείψει τελείως. Μα συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η βλακεία προ καιρού έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια επιφυλακής και λήψης εκτάκτων μέτρων αλλά εν τούτοις δεν ελήφθησαν μέτρα για την εξάλειψη της. Και έτσι τώρα κινδυνεύουμε να μας πνίξει. Βέβαια η βλακεία αποτελεί διαχρονική αξία. Από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε το μυαλό του, δίνει μάχες εναντίον της, προσπαθώντας να την μειώσει μιας και αυτή με τη σειρά της προσπαθεί να τον οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή. Αν και είναι παγκόσμιο το φαινόμενο, η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Την βλακεία την βλέπουμε παντού γύρω μας.

Η Ελληνική τηλεόραση είναι ίσως το πιο σωστό μέσο για να μετρήσουμε το δείκτη βλακείας της χώρας μας. Δεν είναι τυχαίο πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη «στέρνα» για άντληση βλακείας από αυτήν. Και μόνο ένα πέρασμα από τα πρωινάδικα φτάνει για να αντιληφθούμε το πρόβλημα μας. Τι άλλο μπορείς να πεις όταν ακούς την ξανθιά φυσικά παρουσιάστρια να υποδέχεται την καλεσμένη της με την εξής φράση: « α…ήρθες Λίτσα;» Όχι κυρία μου. Δεν ήρθα! «Για πες μας ρε Τάσο για την αξέχαστη Αλίκη… ήταν τόσο μεγάλη σταρ όσο λένε; Εσύ την ήξερες καλά.».

Βέβαια θα μου πείτε όλα είναι σχετικά. Ναι θα σας απαντήσω, αλλά πόσο σχετικό είναι να ρωτάς τον πρώην οικοδόμο και νυν μεγάλο τραγουδιστή… «Έχει αλλάξει κάτι από τότε στη ζωή σου; » Φυσικά και όχι. Κάθε πρωί μαντάμ, εξακολουθεί να ξυπνάει στις 5, να παίρνει το πηλοφόρι και το μυστρί και να ανεβαίνει στη σκαλωσιά. Και φυσικά δεν μιλάμε για τις τρομερές διαπιστώσεις που κάνει πρωί πρωί. «Η δουλειά αυτή με εκφράζει πολύ!». « Είμαι εκ των πραγμάτων εδώ για να δίνω στον κόσμο τον καλύτερό μου εαυτό». «Κομμένη σε βλέπω σήμερα αν και οι μελαχρινές λένε δεν κόβονται εύκολα…» Ενός λεπτού σιγή λοιπόν για τα πρωινάδικα και συνεχίζουμε…

Τοκ σόους. Μεγάλος «μπαξές». Και το κακό είναι πως τα παρουσιάζουν μερικά από τα μέλη της αφρόκρεμας της Ελληνικής δημοσιογραφίας. «Σε βλέπω λίγο συγκινημένη μετά την προβολή του video με δηλώσεις της μητέρας σου», λέει ο έγκριτος δημοσιογράφος στη γνωστή ηθοποιό που έχει πλαντάξει στο κλάμα σε μια γωνία. «Την αγαπάς πραγματικά τη μητέρα σου;»…. Όλοι έχουμε υπάρξει κάποια στιγμή της ζωής μας βλάκες. Αλλά με διακριτικότητα. Δεν το διαλαλούσαμε. Γιατί μόνο διαλάληση της βλακείας σου είναι να ρωτάς κάποιον που πέτυχε το νικητήριο γκολ της ομάδας του που ταυτόχρονα της έδωσε το πρωτάθλημα, αν χάρηκε γι’ αυτό. Και επειδή η βλακεία απαιτεί και επιβεβαίωση ο σκόρερ απαντά… «δεν χάρηκα ιδιαίτερα για την προσωπική μου επιτυχία. Με ενδιαφέρει η ομάδα να παίζει καλά …» Πάμε για μερικά λεπτά σιγής ακόμα και συνεχίζουμε…

Πολιτική και πολιτικοί. Εδώ έχουμε τον πρωταθλητισμό της βλακείας. Είναι το γνωστό που λέμε και στο ΠΡΟ-ΠΟ, πως ακόμα και τριπλή παραλλαγή να παίξεις τους πολιτικούς, πάλι θα το χάσεις το σημείο. Η σχετικότητα της βλακείας όμως στην πολιτική σκηνή είναι ακριβώς αυτή που της προσφέρει το άσυλο που ψάχνει. Ακούγοντας τους πολιτικούς, ανταλλάσσουμε συνωμοτικά βλέμματα, καταλαβαίνοντας το τι γίνεται. Έλα όμως που δεν μπορούμε να εκφραστούμε και απολύτως ελεύθερα μίας και τους βλάκες αυτούς, εμείς οι βλάκες τους ψηφίσαμε. Δυστυχώς η τεχνολογία δεν μας έχει δώσει ακόμα τη δυνατότητα μέτρησης της πολιτικής βλακείας. Κάτι σαν το τεστ εγκυμοσύνης ένα πράγμα. Αν υπήρχε όμως αυτή η συσκευή θα είχαμε και εμείς την υπέρτατη ευχαρίστηση να πάρουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης και να πάμε να τους τα τρίψουμε στα μούτρα. «Πάρτε τα ρε. Δέστε τα. Τώρα εξηγούνται όλα… είστε βλάκες!» Άλλη μια μικρή παύση….

Έχω φτάσει στην πέμπτη παράγραφο του άρθρου και τώρα κατάλαβα την βλακεία μου. Ξεκίνησα ένα θέμα ατέρμονο. Η βλακεία δεν έχει όρια, δεν έχει τέλος. Δεν μπορείς να την συναγωνιστείς και κυρίως δεν μπορεί να την νικήσεις. Θα μου πείτε πως αυτά είναι κλισέ. Ναι, είναι. Γιατί κάθε βλάκας που σέβεται τον εαυτό του μιλάει με κλισέ εκφράσεις. Μπορεί σε κάθε ανοησία μας να λέμε τη φράση «τι λέω η χορεύτρια;» και να γελάμε, αλλά δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Καταλαβαίνουμε όμως πως το βλακειόμετρο χτυπάει κόκκινο όταν ακούμε τις φράσεις: «Όλοι οι άντρες είναι πολυγαμικοί και γουρούνια», «Ο Νταλάρας τραγουδάει μόνο ποιοτικά τραγούδια», «Εδώ ο άνθρωπος έχει πατήσει στη Σελήνη», «Μπράβο μου ο π@υστης», «Όλοι οι πλούσιοι και οι αξιωματούχοι ανέβηκαν χάριν της μασονίας». Και εδώ επιβάλλεται η σκέψη …μήπως τα λέμε και εμείς; Με τρομάζουν τελικά μερικές διαπιστώσεις.

Τώρα θα με ρωτήσετε αν η βλακεία είναι επικίνδυνη. Τι να απαντήσω; Εδώ ο άλλος πέταξε ένα «Το be or not to be;» και παλεύουμε χρόνια τώρα να απαντήσουμε σε μία ερώτηση, που πρώτον είναι ηλίθια και δεύτερον αφήνει εμάς να βρούμε την απάντηση. Αναπόφευκτα όλοι υποτιμούμε την βλακεία και δεν της δίνουμε την δέουσα προσοχή. Δεν μπορούμε να φανταστούμε την καταστροφική δύναμη του βλάκα. Σκεφτόμαστε πως άνετα μπορούμε να του φάμε χρήματα ή την γκόμενα. Τι να μας κάνει ένας βλάκας; Αλλά αυτό είναι το λάθος μας. Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε και να προβλέψουμε μια βλακώδη συμπεριφορά, μιας και οι πράξεις της δεν υπόκεινται σε κανένα κανόνα λογικής. Ουσιαστικά δηλαδή αιφνιδιαζόμαστε και ακόμα και όταν αντιληφθούμε την επίθεση του βλάκα, δεν καταφέρνουμε να οργανώσουμε μια λογική άμυνα, μιας και η επίθεση στερείται κάθε λογικής. Άρα ο Ύψιστος να σε φυλάει και να μην σε ξεχνάει, όταν τον χρειάζεσαι.

«Ουδέν κακό αμιγές καλού». Ακριβώς το σωστό ρητό για την βλακεία. Οι κοινωνία μας θα ήταν μια κόλαση αν περιτριγυριζόμασταν μόνο από διάνοιες. Ο ανταγωνισμός απίστευτος και χωρίς διακοπή. Θα αναλώναμε την σκέψη μας το πώς να βάλουμε τρικλοποδιά τον άλλο για να επιπλεύσουμε η να αναρριχηθούμε εμείς. Ενώ τώρα λες στον βλάκα, «πάνε ρε Γιώργο να δεις αν έρχομαι από απέναντι…», αυτός φυσικά τρέχει και εσύ του καρφώνεις το μαχαίρι στην πλάτη όσο αυτός περιμένει να φανείς.

Επίσης σε εποχές δύσκολες και σε μεγάλες στεναχώριες φωνάζεις δύο, τρεις βλάκες και γελάς. Το ‘Δείπνο ηλιθίων’ το έχετε δει; Κάπως έτσι. Σε περιόδους μάλιστα που το ηθικό σου είναι πεσμένο, μπορείς να τους κάνεις μερικές δύσκολες ερωτήσεις (για αυτούς) και εσύ να γελάς μαζί τους. Η ακόμα να διηθείσαι ιστορίες με βλάκες στην παρέα σου και μετά να γελάτε και να λέτε, «σε καλό να μας βγει ρε παιδιά…»

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι βλάκες ήταν αμέτρητοι. Ποτέ δεν είδαμε να κάνουν κάπου διαδήλωση με αιτήματα απλά γιατί δεν είναι μειονότητα. Η πιθανότητα λοιπόν να είμαστε και εμείς βλάκες είναι ανεξάρτητη από κάποια άλλα χαρακτηριστικά μας. Στους ‘Νόμους της Ανθρώπινης Βλακείας’ διαβάζουμε πως μελέτες σε διάφορους χώρους έδειξαν πως το ποσοστό των βλακών είναι ανεξάρτητο από την ιδιότητα τους. Δηλαδή ίδιο ποσοστό συναντάμε στους καθηγητές, τους φοιτητές και στους υπαλλήλους ενός πανεπιστημίου. Έτσι σε όλους τους χώρους συναντάμε βλάκες. Είναι βλακώδης η διαπίστωση «τι, και εδώ βλάκες;». Άρα δεν πρέπει να ξανααναρωτηθούμε «Αν και είναι βλάκας, πήρε τόσα πτυχία;», «τόσο βλάκας και έχει εκπομπή στην τηλεόραση;» , «βλάκας και υπουργός;» ή και « οι φυσικές ξανθιές είναι το ίδιο βλάκες με τις βαμμένες;». Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε πως το κακό με τον βλάκα είναι πως το ξέρουν όλοι εκτός από τον ίδιο. Άρα μην περιμένουμε να μας αποκαλύψει κανείς αν είμαστε βλάκες.

Επεξηγήσεις

Όλοι έχουμε ακούσει για ανθρώπους που έχουν κότσια ή αρχίδια. Γνωρίζετε όμως τη διαφορά μεταξύ των δύο; Σε μια προσπάθεια να σας κρατήσω ενήμερους, ο ορισμός του καθενός εξηγείται παρακάτω:

ΚΟΤΣΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς, να σε περιμένει η γυναίκα σου με το σκουπόξυλο στο χέρι και να τη ρωτάς:

«Ακόμα καθαρίζεις, ή ετοιμάζεσαι να πετάξεις κάπου;»

ΑΡΧΙΔΙΑ - είναι να φτάνεις σπίτι αργά μετά από μια βραδιά με τους κολλητούς μυρίζοντας γυναικείο άρωμα και μπύρα και έχοντας κραγιόν στο γιακά σου, και να δίνεις μια στον κώλο της γυναίκας σου λέγοντάς της:

«Ήρθε κι η σειρά σου.»


Ελπίζω αυτά να διαλύουν οποιαδήποτε σύγχυση ως προς τους ορισμούς. Από ιατρικής απόψεως το αποτέλεσμα των δύο είναι το ίδιο, αφού και τα δύο καταλήγουν σε θάνατο ή μόνιμη αναπηρία.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Το κωλαράκι της ημέρας

Οδηγίες προς ναυτηλευόμενους

ΠΕΘΕΡΑ...ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Το πρώτο ραντεβού θεωρείται και όχι άδικα, η ακρογωνιαία λίθος σε μία σχέση. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις κινήσεις και τον σωστό τρόπο προσέγγισης σε αυτό. Αλλά όταν όλα κυλήσουν ομαλά και η σχέση προχωρήσει, φτάνει η στιγμή της επισημοποίησης της. Εκεί υπάρχει ένα ακόμα, πιο κρίσιμο σημείο, για την σωστή εξέλιξη του μετέπειτα έγγαμου βίου. Είναι η πρώτη επαφή με την πεθερά σας.

Όλοι σχεδόν οι παντρεμένοι γνωρίζουν για το πόσο σημαντική είναι αυτή η συνάντηση. Πόσο σημαντική είναι η πρώτη εντύπωση που θα δώσετε. Βέβαια αυτή μοιάζει με αγώνα δρόμου που δεν υπάρχει πιθανότητα να κερδίσετε. Αυτό φυσικά μπορεί να κατανοηθεί αν σκεφτείτε πως είστε ο «κρεμανταλάς» που ήρθε να αρπάξει το κοριτσάκι της. Με άλλα λόγια είστε ένας «εχθρός προ των πυλών». Αν προσέξετε όμως και προετοιμαστείτε κατάλληλα υπάρχει το ενδεχόμενο να τελειώσετε αναίμακτα αυτό το μαρτύριο. Δώστε βάση λοιπόν και μελετήστε «επί χάρτου» τα δεδομένα της πρώτης συνάντησης.

Το τι θα πάτε στην πρώτη επίσκεψη είναι κάτι που θα σας ταλαιπωρήσει πολύ. Όμως δεν χρειάζεται να αγχωθείτε. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Λουλούδια και γλυκά. Θα μου πείτε πως παραείναι κλασικό. Φυσικά. Σε τέτοιες περιστάσεις δεν χρειάζονται πρωτοτυπίες. Γιατί να μπείτε στον κόπο να σκέφτεστε κάτι διαφορετικό που εγκυμονεί τον κίνδυνο να σας εκθέσει; Δεν υπάρχει λόγος. Άλλωστε ένα διαφορετικό δώρο μπορεί να καλοπιάσει την πεθερά προς στιγμήν αλλά θα της δημιουργήσει και απαιτήσεις. Έτσι στην επόμενη σας επίσκεψη που δεν θα της πάτε τίποτε, θα εισπράξετε και το πρώτο αρνητικό σχόλιο πίσω από την πλάτη σας. Εκτός κι αν έχετε σκοπό να συντηρείτε αυτή την «ανταποδοτική αγάπη» με συνεχόμενα δώρα. Βέβαια υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξετε όταν θα πάτε στην πρώτη επίσκεψη τα λουλούδια και τα γλυκά. Τα λουλούδια θα τα δώσετε στην «καλή» σας ενώ τα γλυκά στην πεθερά σας. Πολύ κάνουν το αντίθετο. Είναι λάθος που όμως στην παρούσα στιγμή δεν θα σας το εξηγήσω. Πάντως υπάρχει λόγος.

Η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων πρέπει να είναι σύντομη. Εκ των πραγμάτων, ότι και να πείτε θα αντιμετωπιστεί με επιφύλαξη, άρα δεν υπάρχει λόγος για καλοπιάσματα. Μην πολυπιστέψετε αυτά που θα σας πει και κυρίως μην πείτε πράγματα που εσείς δεν πιστεύετε. Οι εποχές θα περάσουν και τα λόγια θα μείνουν. Οι πεθερές, από η φύση τους, δεν ξεχνάνε ποτέ αυτά που τις συμφέρουν και ανασύρουν λόγια και πράξεις με την πρώτη ευκαιρία.

Αφήστε την να έχει τον πρώτο λόγο αυτή. Μην την διακόπτεται αλλά και μην διαφωνείτε και μαζί της. Αν σε κάτι που λέει δεν συμφωνείτε, μην το πείτε εκείνη τη στιγμή. Απλά αφήστε το να περάσει. Μπορεί κάποια από τα λεγόμενα της να είναι παγίδες. Μην πέφτετε εύκολα μέσα. Εκείνη τη στιγμή αυτή σας παίρνει «συνέντευξη». Μην την βοηθάτε να εξάγει συμπεράσματα. Διπλωματία χρειάζεται.

Μην μπείτε σε ανάλυση των σχεδίων σας όσο αναφορά τις προθέσεις σας για το μέλλον με την «καλή» σας. Ότι πρέπει και έχετε στο νου το γνωρίζει ήδη από την κόρη της. Οποιαδήποτε άλλη αναφορά γίνεται εκ του πονηρού και με σκοπό την δέσμευσή σας με «προγραμματικές δηλώσεις».

Προσοχή στα λεγόμενά για την εργασία σας. Όποια και να είναι αυτή, είναι σχεδόν δεδομένο ότι κάποια στιγμή η πεθερά σας θα την σνομπάρει και θα προσπαθήσει να την υποβαθμίσει. Άρα οποιαδήποτε αναφορά στις συνθήκες και τη θέση σας, θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας με την πρώτη ευκαιρία. Προς Θεού όχι αναφορές στο μισθό. Ακόμα και να είναι πολύ υψηλός, αργότερα θα σας γυρίσει μπούμερανγκ. Οι πεθερές έχουν μια μοναδική ικανότητα να εκμεταλλεύονται τα εργασιακά σας καλύτερα και από τους προϊσταμένου σας.

Δεν χρειάζεται να σας επιστήσουμε την προσοχή στις πολιτικές συζητήσεις. Απαγορεύεται ρητά οποιαδήποτε δική σας τοποθέτηση. Αφήστε την πεθερούλα σας να χτυπιέται για την ανόητη κυβέρνηση, την ανύπαρκτη αντιπολίτευση, ή για την οπισθοδρομική αριστερά. Μην τσιμπάτε στο δόλωμα.

Να θεωρήσετε δεδομένη τη συζήτηση από την πεθερά για την προίκα. Όποιες να είναι οι προθέσεις σας και όποιες και να είναι οι απαιτήσεις σας, δεν χρειάζεται να τις υποβάλλετε εκεί. Αυτή θα προσπαθήσει να σας «δέσει» με ατάκες του στιλ… «τι ακριβώς ζητάς από μας;» και «πες μας τώρα στην αρχή να ξέρουμε για να τα ετοιμάσουμε». Μεγάλη παγίδα! Εσείς συνεχίστε την αρχική διπλωματική σας στάση με γενικότερες κουβέντες και με αδιευκρίνιστες απαιτήσεις. Μην σας παρασύρει το «ή τώρα ή ποτέ!». Το «τώρα» είναι δόκανο καλοστημένο, ενώ το «ποτέ» είναι απλά απειλή. Από τη στιγμή που θα υπάρξει και μέλλον, δεν είναι δυνατόν να χαθούν οι ευκαιρίες για τέτοιου είδους συζητήσεις. Αν έχει καλή πρόθεση, εννοείται πως δεν θα περιμένει τις δικές σας απαιτήσεις. Η κουβέντα απλά την βοηθάει για να γεμίσει τη φαρέτρα της με βέλη που αργότερα θα εκτοξεύσει εναντίον σας. Προσοχή λοιπόν.

Μην κάνετε αναφορές σε τυχόν χόμπι σας ή άλλα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά σας. Γι’ αυτήν ούτως ή άλλως θα είστε ένας χαραμοφάης που θα εγκαταλείπει την κόρη της με κάθε ευκαιρία. Απλά με τις τυχόν δικές σας αναφορές θα την επιβεβαιώσετε. Μην της δίνετε αυτή τη χαρά. Η «καλή»σας ξέρει τι σας αρέσει και με τι άλλο ασχολείστε, άρα η πεθερά…περισσεύει.

Κατά την διάρκεια της συζήτησης, μην δείξετε πως σας ενδιαφέρει περισσότερο η αντρική κουβέντα με τον πεθερό σας. Εκτός από προβλήματα σε σας και στην σκιαγράφηση του προφίλ σας, θα δημιουργήσετε προβλήματα και σε εκείνον τον φουκαρά που έχει την ατυχία να ζει υποχρεωτικά μαζί της. Οι πεθεροί είναι απλά ντεκόρ. Η παρουσία τους είναι διακοσμητική. Στα πεθερικά, ο άντρας είναι το ισχυρό φύλο και η πεθερά το…πανίσχυρο.

Αποφύγετε τις πολλές κουβέντες για τους γονείς σας. Όπως και εσείς, έτσι και αυτοί, είναι εχθροί για την πεθερά σας. Που λοιπόν να δείξετε και κάποια αδυναμία σε αυτούς. Μαύρο φίδι που σας έφαγε. Τραγικό λάθος που θα το πληρώσετε.

Το βασικό σας μέλημα είναι να αφήσετε όσο το δυνατόν περισσότερες αμφιβολίες και ερωτηματικά για τον εαυτό σας. Το πέπλο μυστηρίου θα σας βοηθήσει πολύ περισσότερο απ’ ότι ένα ολοκληρωτικό «ξεβράκωμα» του χαρακτήρα σας απέναντι της. Άλλωστε εκτιμούμε περισσότερο ότι δεν καταλαβαίνουμε. Έτσι και εσείς φροντίστε να μην σας καταλάβει η πεθερά σας. Όταν την αφήσετε να το κάνει, φροντίστε να είναι ήδη αργά για εκείνη.

Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι μόνο λίγα από τα σημεία που πρέπει να δώσετε προσοχή στην πρώτη επαφή με την πεθερά σας. Όπως είπα και πιο πάνω κάθε κουβέντα μαζί της είναι και μια μάχη που με προσοχή θα δώσετε. Είναι δεδομένο πως είναι λίγες οι πιθανότητες να κερδίσετε. Απλά σκοπός σας είναι το όσο δυνατόν λιγότερες απώλειες. Ο δικός σας στόχος είναι το να μην χαθεί ο πόλεμος. Αυτός είναι στο χέρι σας να τον κερδίσετε και σε αυτόν μπορείτε να έχετε βάλει από πριν την πεθερά σας, απλό κομπάρσο!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Ευρωκομπίνες

Κάθε μοντέρνος κομπιναδόρος γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γεμάτη από κάθε είδους κεφάλαια. Άπειρα δάνεια, πακτωλός χρημάτων, χιλιάδες επιδοτήσεις, δωρεές και διάφορες χορηγήσεις. Από τη μία όλα αυτά και από την άλλη κάθε λογής Ευρωκομπιναδόρος έχουν φέρει τα ταμεία της Ένωσης σε κατάσταση μεγάλου μπάχαλου. Όλα αυτά υπήρχαν και στην Ε.Ο.Κ των δέκα ή των δώδεκα. Τώρα όμως με την Ευρωπαϊκή Ένωση των εικοσιπέντε ο προϋπολογισμός τείνει να γίνει τσίρκο MEDRANO.

Τα πράγματα λοιπόν έχουν γίνει πολύ εύκολα. Μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων ταξιδεύει αεροπορικώς, μένει στα καλύτερα ξενοδοχεία και τρώει στα πιο γνωστά εστιατόρια χωρίς να σκεφτεί καν να βάλει το χέρι στην τσέπη. Αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας μας. Δεν είναι αστείο ούτε υπερβολή. Όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν και δικαίως Ευρωάρμεγμα. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται θράσος και δεν χρειάζονται τύψεις. Να μην ξεχνάτε ποτέ πως είναι άκρως «Ευρωπαϊκό» και πέρα για πέρα νομιμοκομπιναδόρικο να ζείτε με κοσμοπολίτικο αέρα και με έξοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε και εμείς ανήκουμε εκεί και εμείς πληρώνουμε και εμείς δικαιούμαστε να φάμε. Οπλιστείτε με «αφασία» και βουρ για Ευρωκομπίνα.

Πέστε πως γουστάρετε μια εβδομάδα δωρεάν διακοπών στις Βρυξέλες την περίοδο που υπάρχει το φεστιβάλ Μότσαρτ. Είναι σικ εποχή με πολύ και καλό κόσμο. Μάλιστα! Γιατί όχι; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να πληρώσετε ούτε δεκάρα τσακιστή για το ταξιδάκι. Απλά ακολουθήστε τις απλές παρακάτω κινήσεις:

- Πάρτε μια μικρή ομάδα τεμπέληδων Ευρωτρακαδόρων. Κυκλοφορούν πάρα πολλοί στην Αθήνα και όχι μόνο.

- Δώστε μια κατάλληλη ονομασία σε αυτό που πρόκειται να κάνετε. Π.χ «Ευρωπαϊκή συνομοσπονδία για την ανασυγκρότηση του Λόγου». «Λέσχη φίλων του 1940». «Νεολαία τροβαδούρων για Ευρώπη χωρίς σύνορα» και άλλα τέτοια ονόματα που όσο πιο περίεργα και ακατανόητα είναι τόσο πιο πολύ θα κάνουν εντύπωση και όλο και κάποιος χαρτογιακάς της Ένωσης θα φοβηθεί να τα απορρίψει. Συνήθως εκτιμούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

- Τυπώστε στο τυπογραφείο της περιοχής σας επιστολόχαρτα με το σήμα σας και κάρτες με πολλά τηλέφωνα, διευθύνσεις, e-mails και fax. Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να είναι δικά σας ή υπαρκτά. Κανείς δεν θα τα ελέγξει.

- Μελετήστε επιγραμματικά μερικούς κανόνες λειτουργίας των οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να ξέρετε και κάτι. Να μην είστε και τελείως άσχετοι.

- Υποβάλλετε μια αίτηση στο γραφείο του Ευρωκοινοβουλίου. Υπάρχει ένα σε κάθε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

- Τέλος εξασφαλίστε την υποστήριξη κάποιου Ευρωβουλευτή που και μόνο που θα του πείτε πως τον γνωρίζετε θα συγκινηθεί και θα αρπάξει την περίπτωσή σας και θα την προωθήσει. Που θα ξαναβρεί τέτοια ευκαιρία για Ευρωκοινοβουλευτικό έργο.

Αυτά είναι αρκετά. Με πολύ λίγη τύχη θα διαπιστώσετε πόσο εύκολα είναι όλα. Το Ευρωκοινοβούλιο θα σας πληρώσει το αεροπορικό εισιτήριο, θα σας παρέχει ξενοδοχείο αλλά και πλήρη σίτιση σε συμβεβλημένο εστιατόριο. Τέτοιες διευκολύνσεις δίνονται αφειδώς από την Ένωση.

Όλα αυτά φυσικά δεν είστε ο πρώτος που θα τα κάνετε. Την ευκαιρία για τέτοιου είδους δωρεάν διακοπών έχουν εκμεταλλευτεί και εκμεταλλεύονται άπειροι. Δημοσιογράφοι, φοιτητές, πανεπιστημιακοί, δικηγόροι, καθηγητές και φυσικά κατ’ επάγγελμα Ευρωκομπιναδόροι. Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μπορεί να απλώσει το χέρι του και να «φάει» από την Ευρωπιατέλα. Αρκεί να δείξει το θράσος, να επικαλεστεί και να χρησιμοποιήσει την ψεύτικη του ιδιότητα, όποια και να είναι αυτή.

Πάντως πρέπει να παίξετε το ρόλο σας καλά. Δεν πρέπει να φερθείτε σαν ξελιγωμένος. Δείξτε την κυμπαροσύνη σας και δοκιμάστε την υποκριτική σας ικανότητα. Όχι κατευθείαν στο «ψητό». Ερωτήσεις του στιλ «…που είναι η αίθουσα του Ευρωκομπιναδόρου;» αν μήτε άλλο θα κινήσουν υποψίες για την πάρτη σας.

Κλείνοντας, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαχειρίζεται μερικά αξιοσέβαστα κεφάλαια. Κεφάλαια που περιμένουν καρτερικά να αναπαυτούν στην τσέπη οποιουδήποτε έμπειρου. Υπάρχουν επιδοτήσεις για αγρότες, ψαράδες, κυνηγούς. Επιδοτήσεις για επιχειρήσεις και προβληματικές περιοχές. Ενισχύσεις για έργα. Χρηματοδοτήσεις για έρευνες και για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πακέτα προγραμμάτων για όλα τα γούστα και για καθέναν από μας. Μια προσεχτική μελέτη μπορεί να σας οδηγήσει κατευθείαν στο πακέτο που μας ταιριάζει. Είναι πολλά τα λεφτά φίλοι μου. Και μας περιμένουν!!!

Το κωλαράκι της ημέρας

Της καληνύχτας τα φιλιά.....

Με τη Δέσποινα μεγαλώσανε μαζί. Δεν ήταν απλά το κορίτσι της γειτονιάς. Ήταν η φίλη και η συμμαθήτρια. Στο γυμνάσιο μαζί, στο λύκειο μαζί, έξι χρόνια δεν είναι και λίγα. Ποτέ δεν μπόρεσε να την καταλάβει. Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ένιωθε γι’ αυτή και ίσως τι νιώθει ακόμα. Πάντως αν πάρουμε την θεωρία που λέει πως έρωτες είναι μόνο οι ανεκπλήρωτοι, τότε ίσως και να είναι... έρωτας.

Κοιτώντας τώρα τις φωτογραφίες, τους βλέπω πάντα μαζί. Να, εδώ στην εκδρομή στη Νάουσα. Είναι μαζί στο παγκάκι. Αλλά δεν υπάρχει κάτι μεταξύ τους. Στα μάτια του Τάκη μπορείς να διακρίνεις μια χαρά που είναι κοντά της. Αλλά ως εδώ. Τίποτε περισσότερο. Δεν κατάφερε ποτέ να της το πει. Αλλά και πώς να πει ένα τέτοιο πράγμα; Πώς να της εξομολογηθεί αυτά που ένιωθε γι’ αυτή; Ποτέ δεν του έδωσε το «χώρο» που έψαχνε. Τον είχε συνεχώς, «μια με το καρότο και μια με το μαστίγιο», όπως λέει ο και ο σοφός λαός.

Έξι σχολικά χρόνια μέσα στην αθωότητα περάσανε μαζί. Ήταν πολύ περίεργη η συμπεριφορά της. Ποτέ δεν τον είχε απορρίψει. Ποτέ όμως δεν του είχε δώσει την ευκαιρία. Βέβαια και αυτός από το να ρισκάρει την απόρριψη, προσπαθούσε να την ξεπεράσει με άλλους τρόπους. Ενώ σε άλλα δεν δίσταζε τόσο, εδώ κάτι πάθαινε. Προτιμούσε να καταπιέζει τον εαυτό του. Άλλωστε και στα υπονοούμενα που τις «πετούσε» κάποιες φορές δεν έπαιρνε θετικές ενδείξεις. Δεν μπορούσε να καταστρέψει όμως και τη ζωή του. Δεν μπορούσε να ζει μόνο για αυτή. Είχε και αυτός προσωπικότητα. Άσχετα αν πέρασε όλη την πενταήμερη εκδρομή με τη σκέψη του σε εκείνη. Η Δέσποινα προτίμησε το διάβασμα για τις πανελλήνιες παρά την τελευταία εκδρομή των σχολικών της χρόνων. Και τον Τάκη τον πείραξε πολύ αυτό. Ίσως υπήρχε η κρυφή ελπίδα πως κάτι μπορεί να γινόταν σε αυτή την εκδρομή.

Τα σχολικά χρόνια περάσανε και αυτοί πλέον ζούσαν μακριά. Αυτή σπουδές στα Γιάννενα. Αυτός στη Θεσσαλονίκη. Υπήρχε βέβαια η τηλεφωνική επαφή. Αλλά φτάνει; Ο Τάκης την σκεφτόταν και πάλι αρκετά. Είχε μπει πλέον στη ζωή του και η Βιβή. Την αγαπούσε πολύ. Σκεφτόταν σοβαρά τη σχέση μαζί της. Αλλά το μυαλό του ταξίδευε στα Γιάννενα. Είναι αυτό που είπα και στην αρχή με τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Αν παλαιότερα είχε συμβεί κάτι μεταξύ τους, μάλλον θα είχε τελειώσει τώρα άδοξα. Αλλά θα υπήρχε κάτι. Τώρα υπάρχει μόνο το «άχτι». Γιατί να μην της είχε πει τίποτε τότε; Γιατί; Γιατί;

Τα χρόνια περνούσαν και σιγά σιγά οι επαφές τους ελαττωνόταν. Ο Τάκης προσπάθησε μερικές φορές να της προτείνει να βγούνε για ένα καφέ, να τα πούνε λιγάκι και από κοντά αλλά πάντα έπαιρνε σαν απάντηση δικαιολογίες. Αληθινές, ψεύτικες δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως η Δέσποινα δεν μπορούσε να συναντήσει τον παλιό της φίλο, τον παλιό της συμμαθητή. Ίσως και να μην ήθελε. Τώρα πλέον δεν τον πείραζε κιόλας . Ήταν συνηθισμένος στην στάση της. Άλλωστε είχε και τη Βιβή του. Όλα ξεχνιούνται με το χρόνο.

Ο Τάκης μόλις είχε παρκάρει το αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι του και καθώς έβγαινε έπεσε μπροστά της. Είχαν πάνω από δύο χρόνια να μιλήσουν. Αντάλλαξαν τις πρώτες κουβέντες ώσπου κάποια στιγμή το βλέμμα της Δέσποινας καρφώθηκε στο χέρι του. Είδε τη βέρα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Βέβαια και αυτός ένιωσε περίεργα. Τις εξήγησε πως πάνε τρεις μήνες που είχε αρραβωνιαστεί την Βιβή. Το πρόσωπό της σκοτείνιασε. Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε έτσι. Η αμηχανία της δεν μπορούσε να κρυφτεί. Αυτή τη συζήτηση δεν μπορούσαν να την κάνουν στο δρόμο. Του πρότεινε να βγουν το ίδιο βράδυ κάπου έξω να τα πούνε. Αυτή που παλαιότερα δεν είχε χρόνο να «σηκώσει κεφάλι» τώρα αμέσως ζητούσε συνάντηση. Και το ραντεβού ορίστηκε για το ίδιο βράδυ.

Τους βλέπω ώρα τώρα στο μικρό καφέ της πλατεία να τα λένε. Η Δέσποινα θέλει να μάθει όλες τις λεπτομέρειες του αρραβώνα. Λες πως για να αρραβωνιαστεί ένα ζευγάρι μετά από τρία χρόνια δεσμό είναι κάτι περίεργο. Είναι κάτι δύσκολο. Του λέει πως δεν το περίμενε αυτό. Του λέει πως της ήρθε «κάπως». Δεν είχε φανταστεί πως θα τις πείραζε τόσο πολύ. Πως μπόρεσε να της το κάνει αυτό; Ο Τάκης τότε την διέκοψε. Δεν άντεχε άλλο. Ήθελε να της τα πει «χύμα». Αυτή δεν ήταν που τόσα χρόνια τον «έφτυνε»; Αυτή δεν ήταν που ποτέ δεν του έδωσε καμιά ελπίδα; Ναι μεν δεν της το είχε πει. Της το είχε δείξει όμως χιλιάδες φορές. Πού είναι η τόσο αναπτυγμένη γυναικεία διαίσθηση; Δεν μπορεί να μην είχε καταλάβει κάτι. Τώρα ζητάει και τα «ρέστα»; Προσπαθεί και πάλι να τον πληγώσει; Να του δημιουργήσει τύψεις; Ενοχές;

Όταν σηκώθηκαν από το τραπεζάκι της καφετέριας ήταν αργά. Είχαν περάσει τα μεσάνυχτα. Εκείνος είχε ανοίξει την καρδιά του και πλέον ήταν ήσυχος. Έφυγε ένα βάρος που το κουβαλούσε δέκα χρόνια. Εκείνη πάλι έδειχνε ακόμα σαστισμένη αλλά το είχε πάρει απόφασή. Ήταν μεγάλα τα λάθη της αλλά τι μπορούσε να κάνει τώρα; Ο Τάκης της πρότεινε να την πάει στο σπίτι της. Εκείνη δέχτηκε. Πώς να μην δεχτεί; Τώρα μπορούσε να δεχτεί κάθε του πρόταση. Αργά πλέον, αλλά και τι άλλο να κάνει; Το «χαστούκι» ήταν ηχηρό. Μάλλον την πόνεσε.

Το σπίτι της Δέσποινας δεν ήταν μακριά. Τους βλέπω να καληνυχτίζονται βιαστικά. Διακρίνω στα μάτια της την απογοήτευση. Τη θλίψη ίσως. Αυτός είναι όμως ανάλαφρος. Τα είπε και ησύχασε. Τουλάχιστον τώρα όλα τελείωσαν και τυπικά. Μια τελευταία καληνύχτα και… τέλος. Τέλος; Μα τι λέω; Αυτή σκύβει και τον φυλάει βιαστικά. Αλλά δεν είναι ένα απλό φιλί. Κρύβει μέσα του πολλά. Είναι χιλιάδες φιλιά που έπρεπε να του είχε δώσει έως σήμερα, κρυμμένα μέσα σε αυτό το φιλί. Έκλεισε δυνατά την πόρτα φεύγοντας. Και αυτός αποσβολωμένος. Παγωμένος. Μετά από 10 λεπτά κατάφερε να βρει τη δύναμη να γυρίσει το κλειδί της μίζας και να φύγει

Για μια καθαρή τουαλέτα και το ανάλογο σημείωμα

To κωλαράκι της ημέρας, μάλλον τα κωλαράκια της ημέρας

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

To κωλαράκι της ημέρας

Για σήμερα σας έχω συλλογή από κωλαράκια, απολαύστε την:

Ένας δονητής για κάθε άνδρα

Ο φίλος μου ο Πέτρος, μου είχε κάνει και άλλες φορές τέτοια «χουνέρια». Ήταν πραγματικά αυτό που λένε «…όταν τον βλέπεις να γελά, πρέπει να ανησυχείς». Βέβαια όλα έχουν και ένα όριο. Είπαμε να γελάσουμε λίγο αλλά ότι θα φτάναμε και σε αυτό το σημείο, ποιος το περίμενε; Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η ιστορία μας ξεκινάει πέρυσι το Ιούλιο. Ήταν τα γενέθλια μου και έτσι ο Πέτρος για άλλη μια φορά θέλησε να πρωτοτυπήσει. Αυτή τη φορά με το δώρο του. Από τη σοβαρότητα του και μόνο και από τον τρόπο που το κρατούσε όταν μου το έδωσε, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Θα μου πείτε τώρα, δώρο είναι. Τι μπορεί να κρύβει ένα δωράκι γενεθλίων; Πώς φαίνεται πως δεν ξέρετε τον Πέτρο. Και ειδικά όταν μου το έδωσε και μου ευχήθηκε και αμέσως προφασίστηκε πως τον ζητούσαν και έπρεπε να φύγει κατάλαβα πως κρατούσα μια «βόμβα» στα χέρια μου.

Πάντως αυτό με τη «βόμβα», δεν είναι μόνο σχήμα λόγου. Μου πέρασε και αυτό από το νου. Το μόνο που δε μου πέρασε είναι αυτό που τελικά είδα όταν ξετύλιξα το κουτάκι. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Τι έκανε πάλι ο αθεόφοβος, μονολόγησα. Πήγε και μου πήρε για δώρο ένα… δονητή. Ναι, καλά διαβάσατε. Ένα δονητή. Πέραν από το ότι μου ήταν άχρηστος, ήταν και δύσκολο να τον κρύψω. Γιατί όσο να’ναι, δεν είναι και πολύ συνηθισμένο να κουβαλάει ένας άντρας, ένα δονητή στο χώρο εργασίας του.

Αυτά σκεφτόμουν όταν άνοιξε η πόρτα του γραφείου. Η πάντα χαμογελαστή συνάδελφός μου η Στέλλα μπήκε μέσα με μια αγκαλιά έγγραφα. Με το που σήκωσε τα μάτια της όμως, το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη της. Έβγαλε ένα μικρό ήχο και πέσανε από τα χέρια της όλα τα χαρτιά. Κατέβασε αμέσως το κεφάλι και μετά βίας ψέλλισε μία συγγνώμη. Τι έγινε ρε Στέλλα, τι ρώτησα. Γιατί η συγγνώμη; Να μου λέει, δεν ήξερα… Έπρεπε να χτυπήσω την πόρτα πριν μπω. Δεν ήξερα… Τώρα τι της λένε; Πώς να απολογηθείς; Να ρε Στέλλα μου. Δεν είναι τα πράγματα όπως νομίζεις. Δεν με άφησε να όμως να συνεχίσω. Άστο καλύτερα Δημήτρη μου είπε. Άστο… Το έχω ξεχάσει ήδη. Και το έβαλε στα πόδια. Επιχείρησα να την ακολουθήσω, αλλά όταν βρέθηκα να την κυνηγάω στο διάδρομο των γραφείων με το δονητή στο χέρι, το ξανασκέφτηκα και επέστρεψα πίσω σαν βρεγμένη γάτα.

Δεν ήταν ένας απλός δονητής. Ήταν ένα εξελιγμένο μοντέλο. Κατασκευάσθηκε, όπως τουλάχιστον έλεγε το προσπέκτους, στην Ταϊβάν. Ήταν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένος από φυσικό καουτσούκ. Μέσα είχε ειδικό μηχανισμό που μπορούσε να τον κάνει να πάλλεται. Είχε τρεις ταχύτητες και έφτανε τους 500 παλμούς ανά λεπτό. Λειτουργούσε με τέσσερις επαναφορτιζόμενες μπαταρίες που περιέχονταν στο κουτί. Οι όρχεις του ήταν μικρές δεξαμενές που μπορούσες να βάλεις οτιδήποτε υγρό και με το πάτημα ενός κουμπιού, εκτοξευόταν όταν το επιθυμούσε ο χρήστης.

Αυτό λοιπόν το παντελώς άχρηστο κατασκεύασμα για μένα, βρίσκονταν τώρα στα χέρια μου. Και η απορία μου ήταν μία. Τι να τον κάνω τώρα; Με είχε εκθέσει ήδη μια φορά με την συνάδελφο. Τι να τον κάνω; Καλύτερα να το πετάξω σκέφτηκα. Και τότε με έπιασαν οι συναισθηματισμοί μου. Ναι μεν είναι ένα άχρηστο δώρο, αλλά δεν παύει να είναι δώρο. Και μάλιστα δώρο από τον καλύτερό μου φίλο. Δεν γίνεται καν να το χαρίσω. Πολύ περισσότερο δε να τον πετάξω. Ας το βάλω στο συρτάρι του γραφείου μου και αύριο βλέπουμε.

Όταν με κάλεσε ο διευθυντής στο γραφείο του δεν φαντάστηκα τι μπορούσε να με θέλει. Βέβαια το επείγον του πράγματος, με τρόμαξε λίγο. Πιθανολόγησα πως είχε μάθει για την δεύτερη συνεχόμενη μέρα που καθυστέρησα το πρωί και μάλλον ήρθε η στιγμή της επίπληξης σκέφτηκα. Και τότε ήρθε το χαστούκι. Κύριε …… μου είπε, δεν το περίμενα ποτέ αυτό από εσάς. Να χρησιμοποιείτε τέτοια «αξεσουάρ» και μάλιστα να τα φέρνεται και στον εργασιακό σας χώρο; Δεν πολυκατάλαβα στην αρχή. Αλλά όταν μου είπε για τον δονητή που βρήκε η καθαρίστρια το βράδυ στο γραφείο μου, ήθελα να ανοίξει η Γη να με καταπιεί. Είναι παρεξήγηση, ψέλλισα. Με αδικείται κύριε διευθυντά. Δυστυχώς για μένα ήταν κάθετος. Δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Δεν με άφησε να πω τίποτα. Που είπε μόνο να περάσω έξω και να προσέξω πολύ στο μέλλον. Από τύχη νομίζω γλίτωσα εκείνη τη μέρα το εγκεφαλικό.

Φεύγοντας το μεσημέρι τύλιξα με προσοχή το «καυτό» δώρο του φίλου μου. Αρκετά με είχε εκθέσει. Δεν έπρεπε να μείνει άλλο στο γραφείο μου. Το μεσημέρι θα το έπαιρνα σπίτι. Εκεί τουλάχιστον δεν υπάρχει κίνδυνος. Έτσι και έγινε. Βέβαια ένα τέτοιο πράγμα σε σπίτι με παιδιά είναι επικίνδυνο. Γι’αυτό πήρα τα μέτρα μου. Πίσω από τα βιβλία, ψηλά στο σύνθετο, ήταν η νέα κρυψώνα του δονητή. Τώρα μπορούσα να κοιμάμαι ήσυχος. Αρκετή η ξεφτίλα στη δουλειά. Αρκετά τράβηξα από ένα αθώο φαινομενικά δωράκι γενεθλίων.

Ο χρόνος κυλούσε και μαζί του έπαιρνε και τις τραυματικές εμπειρίες. Το πράγμα πια είχε ξεχαστεί. Η πείνα μου εκείνο το μεσημέρι ήταν μεγάλη. Είχε συμβάλει σε αυτό και η πληροφόρηση που είχα για το παστίτσιο που με περίμενε. Αλλά δεν ήταν γραπτό να χορτάσω εκείνη τη μέρα. Η γυναίκα μου είχε στρωμένο το τραπέζι αλλά εκείνη έλειπε. Στη θέση της ήταν ένα σημείωμα. Δεν έλεγε και πολλά. Λίγα αλλά φαρμακερά. ‘Δημήτρη, έπρεπε να μου το είχες πει. Θα μπορούσαμε να το ξεπεράσουμε μαζί. Δεν ήταν ανάγκη να φτάσουν εκεί τα πράγματα. Μέσα στο κουτί του δονητή σου, έχω βάλει μια κάρτα από ένα πολύ καλό σεξολόγο. Μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά στο πρόβλημά σου. Θα είμαι στη μητέρα μου. Αντίο’

Ο καιρός έχει περάσει πλέον. Τα περιστατικά ανήκουν στο κακό παρελθόν. Φέτος ο φίλος μου ο Πέπτρος δεν μου πήρε δώρο στα γενέθλια μου. Πραγματικά το χάρηκα πολύ. Η Στέλλα πολλές φορές μου κλείνει το μάτι πονηρά στη δουλειά. Λέει πως με πίστεψα για αυτά που της είπα. Το μάτι όμως δεν κατάλαβα γιατί μου το κλείνει. Ο διευθυντής μου πάλι σε μια συγκέντρωση όλου του προσωπικού δήλωσε πως σέβεται τις ιδιαιτερότητες των υπαλλήλων του. Πολύ με καθησύχασε. Αφού δεν μπορώ να του εξηγήσω…καλύτερα έτσι. Τέλος η γυναίκα μου θυμάται που και που την παρεξήγηση. Βέβαια με προβληματίζει το γεγονός πως μου είπε να αποφύγω τα προϊόντα από την Ταϊβάν την επόμενη φορά. Να προτιμώ λέει πάντα τα Γιαπωνέζικα μοντέλα...