Playmates Με Μελανιές, Ψωμάκια, Ύψος 1.65;

Τι ήταν και τούτο πάλι εχθές το βράδυ. Καθίσαμε στο σαλόνι μας, υποδεχτήκαμε και ένα φιλικό ζευγάρι, ανάψαμε τσιγάρα, γεμίσαμε τα ποτήρια με άφθονο πάγο και αλκοόλ και η προβολή άρχισε. Περνάει η πρώτη, χαμηλοκώλα, περνάει η δεύτερη μελανιές στα ψωμάκια, περνάει η τρίτη κυτταρίτιδα, περνάει η τέταρτη το πρόσωπο σαν τηγανιά, περνάει και η πέμπτη λες και πέρναγε μαγουλάδες. Και ΟΛΕΣ άβυζες... Που πας κοπελιά, χωρίς ένα ζευγάρι αφράτα, φουσκωτά στηθάκια; Που πας στρατιώτη στον πόλεμο χωρίς πολεμοφόδια;





Κακοβαμένες, με ένα ίσιωμα στα μαλλιά της συμφοράς, με αποτρίχωση φρέσκια στο μουστάκι και βλέμματα στο κενό. Αλλού τα μπούτια, αλλού ο κώλος αλλου η μέση -όταν υπήρχε βέβαια-, άλλα ντάλα, των Playmate το γάλα.



Η κριτική επιτροπή δεν τους έδινε καμία σημασία, ο Πώρος άναψε πούρο, ο Χατζηβασιλείου ίσιωνε το θεόστενο t-shirt, ο Ζήνας σκεφτόταν πότε θα πάρει το ελικόπτερο να πάει στην Μύκονο, ο Σπαλιάρας ήταν στο Facebook και η Βανάρα - που τις έτρωγε όλες τις playmate μαζί για ελαφρύ πρωινό- έβαζε πούδρα στο αβυσαλλέο ντεκολτέ. Και όλοι μαζί οι κριτές έκλαιγαν διακριτικά απο τα γέλια.



Τα κορίτσια έμοιαζαν σαν να άφησαν το πιστολάκι και τη λίμα, και να βάφτηκαν για να βγούν στην πασαρέλα. Λίγο κρασί, λίγο MED μαγιό, ένα γρήγορο πεντικιούρ και βουρ κάτω απο τους σκληρούς και αδηφάγους προβολείς των τηλεοπτικών καμερών. Μάλιστααααα... και αυτό με τις τσίχλες, τι ήταν πάλι; Τσουκ η μια, τσούκ η άλλη, μασούσαν την τσιχλόφουσκα σαν να μην υπάρχει αύριο. Που πας μανταμίτσα με την τσίχλα; Πρώτη φορά βλέπω καλλιστεία με χορηγία τη μπουμπαλού. Ήταν καμιά-δυο κοντά στα 20 (!!!!) που έμοιαζαν σαν να έχουν κάνει δύο παιδιά. Βρε κορίτσια, στις μέρες μας υπάρχει το πιλάτες, η γιόγκα και το σπίνιγκ. Εμείς δηλαδή είμαστε απο άλλο πλανήτη που λιώνουμε στα ποδήλατα;



Η βραδιά τελείωσε, οι κριτές μέθυσαν -όπως και εμείς- η νικήτρια βγήκε και εμεις κοιμηθήκαμε ήσυχοι και πολύ μεθυσμένοι, να ονειρευόμαστε την Βικτόρια Σιλβστεντ.

Να και Κατερίνα Δέδε η Νικήτρια: