Πολλά τα μηνύματα που δέχτηκα με προτάσεις για ανάλυση και άλλων «πτηνών» στα επόμενά μου άρθρα. Ο καθένας είχε να προτείνει και ένα «πουλάκι». Κάποιες φιλόζωες κυρίες είχαν στην κατοχή τους μερικά σπάνια είδη. Αλλά και οι άντρες δεν πάνε πίσω...
Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το πόσο διαφορετικά είναι τα μέλη μας, προσέφεραν προς μελέτη ράτσες που δύσκολα συναντάς σε άλλα site. Βέβαια υπήρχαν και οι φωνές διαμαρτυρίας. Φωνές κυρίως από κυρίες, οι οποίες έδειξαν μία αποστροφή και περιφρόνηση για τα καημένα τα «πουλάκια» μας. Αυτές ανέφεραν περιπτώσεις «πτηνών» που είτε είχαν στην κατοχή τους, είτε τα συνάντησαν απλά κάποια στιγμή, που τις έχουν σημαδέψει τόσο αρνητικά που δεν θέλουν να ξαναδούν στα μάτια τους, ούτε να πιάσουν στα χέρια τους, «πουλί» για «πουλί». Δεκτές και σεβαστές όλες οι απόψεις. Αλλά με τα πολλά λόγια αφήσαμε την μελέτη μας. Πάμε λοιπόν για μερικές ακόμα ράτσες:
ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ: Αυτό το είδος αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Χάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σκεπτόμενο μόνο το «φαΐ». Έχει μια ακόρεστη πείνα. Όσο και να φάει, πάλι θέλει κιάλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταβροχθίζει ότι βρεθεί μπροστά του χωρίς καμιά διάκριση. Οι φίλοι του το φωνάζουν και σαβούρα-φάγη. Η πείνα των «πουλιών» βέβαια είναι φυσιολογική. Εδώ όμως το πρόβλημα είναι μάλλον γονιδιακό. Στην περίπτωση του πεινασμένου, η κατανάλωση τροφής και πολλές φορές αμάσητης, έχει ολέθρια αποτελέσματα. Κάποια στιγμή βρίσκεται στο δρόμο αυτού του «πουλιού» κάποιο πολύ επιδέξιο «γατάκι» και κάνει μια μπουκιά τον καημένο φίλο μας.
ΤΡΥΠΗΜΕΝΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια νέα μόδα. Εκτός από τα αυτιά, τις μύτες, τις γλώσσες και άλλα μέρη τους σώματος τους οι φιλόζωοι κάτοχοι πτηνών, για τον καλλωπισμό τους, τα βάζουνε σκουλαρίκι. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο είδος «πουλιών» - τα τρυπημένα. Είναι συνήθως κομπλεξικά και γι’ αυτό το λόγο έφτασαν σε αυτό το σημείο. Επειδή μειονεκτούν σε άλλα προσπαθούν, να αναπληρώσουν το image τους με αυτόν τον τρόπο. Συναναστρέφονται συνήθως με τρυπημένα ή και… τρύπια «γατάκια». Προσοχή πολύ στην επαφή μαζί τους. Υπάρχει κίνδυνος να αγκιστρώσετε τίποτα.
ΝΤΡΟΠΑΛΟ: Το «πουλάκι» αυτό έχει πολλά προβλήματα στη ζωή του. Λόγω της έμφυτης συστολής, δυσκολεύεται πολύ στις συναναστροφές του. Το βρίσκουμε σχεδόν πάντα μόνο και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση. Βλέπει τα άλλα «πουλάκια» και τα ζηλεύει. Θέλει να πετάξει όπως και εκείνα, μα δεν τα καταφέρνει. Στο τέλος γίνεται κομπλεξικό και φυτοζωεί κάπου μόνο του. Δυστυχώς μπορεί να έχει τραγική κατάληξη αυτή η ντροπαλότητά του. Γι’ αυτό αν ποτέ βρεθεί στο δρόμο σας ένα τέτοιο «πουλί», δείξτε του όσο μεγαλύτερη αγάπη και τρυφερότητα μπορείτε. Το έχει πραγματικά ανάγκη.
ΠΟΛΥΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΟ: Φυσικά τα «πουλάκια» δεν είναι μιας χρήσεως. Αλλά κάποια το παρακάνουν από το πολύ «πέταγμα». Έτσι φτάνουμε στην αντίπερα όχθη και έχουμε ένα πολυχρησιμοποιημένο «πτηνό». Όπως και στα «γατάκια» που από την πολλή χρήση χαλαρώνουν, κατσιάζουν, μαραίνονται, έτσι και εδώ χάνεται κάθε όψη σφρίγους. Τα πολυχρησιμοποιημένα είναι τις περισσότερες φορές και κουρασμένα «πουλιά». Νωθρά και χωρίς πολύ όρεξη. Ψάχνουν ένα ήσυχο κλουβί για να αράξουν και τελικά τα καταφέρνουν. Στην επαφή μαζί τους, μην τα αποπάρετε γιατί θα τα προσβάλλεται ανεπανόρθωτα. Δείξτε πως δεν έχετε καταλάβει τίποτα και παίξτε μαζί τους άφοβα. Μπορεί αυτή σας η στάση να τα βοηθήσει να ξεδιπλώσουν κρυφές χάρες και να σας προσφέρουν εμπειρίες που έχουν αποκτήσει από τον «πρότερο ανέντιμο βίο τους».
ΕΡΓΑΤΙΚΟ: Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερο είδος. Το «πουλάκι» αυτό συνήθως συναναστρέφεται με αχόρταγα και ανικανοποίητα «γατάκια». Εκ των πραγμάτων λοιπόν θα έπρεπε να είναι ακούραστο. Το πέταγμά του πρέπει να είναι παρατεταμένο και η διάρκεια του μεγάλη. Το φιλόζωο αφεντικό του επίσης είναι αν όχι αθλητής, τουλάχιστον ένας καλά γυμνασμένος άνθρωπός. Είναι πάντα σχεδόν ιδρωμένο αλλά ποτέ δεν διαμαρτύρεται. Βέβαια τα άλλα «πτηνά» το κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί βοηθήματα (κοινός ντοπάρετε) για να αντεπεξέλθει. Εσείς που πρόκειται να συναναστραφείτε μαζί του, αρχίστε σήμερα κιόλας το γυμναστήριο. Αν όχι σας βλέπω με υπερκόπωση από το πρώτο κιόλας πέταγμα.
ΒΙΑΣΤΙΚΟ: Το «πουλάκι» αυτό, πλέον ανήκει στις ράτσες που κανένας κάτοχος δεν θα ήθελε να το έχει. Εκεί που όλα ξεκινάν αυτό έχει ήδη τελειώσει. Ο ιδιοκτήτης του κάνει τεράστιες προσπάθειες για να αναστρέψει αυτή την κατάσταση αλλά είναι πολύ δύσκολο. Όσο φιλόζωος και να είναι και αυτός, έρχονται στιγμές που το μισεί πραγματικά. Δεν είναι άλλωστε και λίγο να κάνεις τόση προσπάθεια προσέγγισης και όταν τελικά χρειαστεί να δείξει το «πουλάκι» σου την εκπαίδευση στην οποία τόσα χρόνια το έχεις υποβάλει, αυτό βιάζεται να τελειώσει την «επίδειξή» του και πάει και χώνεται μέσα στο κλουβί του ντροπιασμένο και μαραμένο. Αν το συναντήσετε κάπου, δείξτε όση κατανόηση μπορείτε. Κάντε πως δεν καταλάβατε τίποτα και πως όλα πήγαν καλά. Βέβαια μην το χειροκροτήσετε κιόλας γιατί θα καταλάβει την ειρωνεία σας και την επόμενη φορά θα τελειώσει την «παράστασή» του πολύ πιο γρήγορα.
ΑΠΕΤΑΧΤΟ: Αν και ο όρος αυτός είναι αδόκιμος, παρόλα αυτά ταιριάζει απόλυτα στο είδος των «πουλιών» που αφού έχουν κάνει των κύκλο τους, καταλήγουν σ’ αυτόν. Όλες σχεδόν οι ράτσες αφού έχουν περάσει καλά ή κακά τα χρόνια της νιότης φτάνουν στην πτώση. Πάνε οι καλές εποχές του γλυκού πετάγματος. Πάνε οι εποχές του ζευγαρώματος. Ότι πρόλαβαν να κάνουν τα έκαναν. Ότι από τα προσόντα τους είχαν να δείξουν, τα έχουν δείξει. Με γλυκιά νοσταλγία τώρα αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία. Ζούνε με τις αναμνήσεις του παρελθόντος και άλλοτε καμαρώνουν για τα επιτεύγματα τους και άλλοτε πάλι προσπαθούν να ξεχάσουν αποτυχίες της «καριέρας» τους. Εννοείται πως κατά 99% τα «πουλάκια» αυτά ανήκουν σε ηλικιωμένους ιδιοκτήτες. Αν λοιπόν τα συναντήσετε, όχι απλά πρέπει να τα δείτε με συμπάθεια, αλλά να προσπαθήσετε να τα γηροκομήσετε κιόλας μιας και ως γνωστόν τα «πουλιά» έχουν άσχημα γεράματα.
Κλείνω κάπου εδώ την τριλογία μου για τα είδη και τις ράτσες των «πτηνών» μας. Φυσικά όπως και σε όλα τα είδη του ζωικού μας βασιλείου, έτσι και στα «πουλάκια» η ποικιλία είναι ανεξάντλητη. Προσπάθησα παρόλα αυτά να πιάσω και να μελετήσω τα αντιπροσωπευτικότερα είδη. Βέβαια ούτε κτηνίατρος είμαι αλλά ούτε και ειδικός στο θέμα. Ένας απλός φιλόζωος που φροντίζω και εγώ για το «ευ ζην» του «πουλιού» μου είμαι. Φυσικά όμως, δεν ήταν τυχαία η αναφορά μου στο τέλος για τα απέταχτα «πουλάκια». Είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο πως εκεί καταλήγουν όλα. Έτσι λοιπόν, όσο ακόμα προλαβαίνουμε και όσο ακόμα μπορούμε, να φροντίσουμε για πολλά και το όσο δυνατόν καλύτερα πετάγματα του μικρού μας φίλου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου